wiersz na dwa pa

[Maryla Stelmach]

opowiadała o szumiących trawach
wchodzili zdumieni
na kolanach
dotykając wzgórza

dzień zasypiał

kiedy odchodzili
w oknie stawiała gromnicę
kładła grosik na stole
ofiarowując wróblom

za oknem czekanie

upijała się szelestem słowa
rzucanego bez żalu
kiedy w oknach wstawały świty
nieme ważki stukały o szyby

zaszywała pęknięte gesty
w liściu klonu
nad jarem
skąpane panny
wróżebne
rozczesywały nad światem niebo

teraz wiesza na sznurach pranie
opowiada o pięknych chłopcach

[Alek Osiński]

No, mi się podoba...chociaż osobiście wolałbym, żeby ważki
tylko stukały bez "pytania"

[ono]

podobasie - wciąga. ciekawy sposób przekazu

[coobus]

ja również przyklasnę pełen uznania

[Bożena]

dla mnie- wiersz magiczny- mam wrażenie jakby był częścią większej całości trochę enigmatyczny

[anastazja]

zaszywała pęknięte gesty
w liściu klonu
nad jarem
skąpane panny
wróżebne
rozczesywały nad światem niebo

bardzo magiczny jak pisze Bożenka, a ta strofka urzeka najjjjj

[Maryla Stelmach]

Alku, paniladaco, cobus, Bożenko, anastazjo dziękuję bardzo za komentarze,to duża przyjemność. mniam.