dialog z sobą

[marta zoja]

Wyjdź ze szczeliny życia
dorosły w doświadczenia
przed upadkiem zabezpiecz
wspomnieniami obdrapanych
kolan, płaczem rozciętego czoła

następny kamień na drodze
drogowskazem, wyborów w brew
nie na przekór, zdwojonych sił
uszanowania prawa wejścia
pierwszych dialogów z sobą

burza gradobiciem zwichruje
pokona słabości, pokrętnych
dróżek, trzymając mały świat
na plecach, dostajesz nowe
życie zaproszeniem tworzenia

dobrego początku, dojrzałej
równowagi, chwalebnej dorosłości,
radości wewnętrznego dziecka
bujną wyobraźnią, pomysłów
na czasie, odwagą wzajemności

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Tytuł mi się podoba.
Każdy chyba powinien ze sobą pogadać. Sam ze sobą.
To ważne, więc dzięki za zwrócenie na to uwagi.

[Katrina]

Dialogi ze sobą różnie wypadają. Pierwsze są inne od tych kolejnych, a kolejne jeszcze inne od następnych.
Ale tej równowagi to nigdy nie ma, zawsze jest jej niedobór, wewnętrzna dynamika.

Wiersz ciekawy, taki młodzieńczy, dumny i ma siłę przebicia tak czy tak.


Pozdrawiam

[marta zoja]

Chyba nie byłam świadoma tego dialogu... jakim echem odbijamy się w innych. Dziękuję za tak głęboki wgląd.