Mieszańcy. Pomiędzy

[Marcin Sztelak]

Pierwsza kropla

– balkony zawieszone w próżni.
Na nich święci w przykrótkich kurteczkach,
febra.

Dreszcze, po chodnikach przemyka cień
ostatniego mieszkańca. Niepełnej krwi.
Mlaszcze echem.

Nieśpieszne światło mości się w źrenicach
przyczajonych kotów. Witraże śródmiejskie.
Z powybijanymi szybami.

Na nic się zdały kombinowane uroki.
Samotne reklamówki pełne zaklęć,
paso doble na wietrze.

Tynki błyszczą w półcieniach. Pejzaż
zapowiedni. Lekcja plastyki w studniach
podwórek. I zmatowiałe spojrzenia
okien.

– druga kropla.

[Bożena]

podoba mi się - fantastyka - coś pomiędzy jednym światem a drugim- przejście- trochę mroczny pejzaż- i zapowiedź lepszej albo gorszej odmiany rasy ludzkiej? tak mi pofrunęły myśli-

[pietrek]

trochę floriankonrad soft
ale i tak mi się podoba, bardzo plastycznie - a ja tak lubię
mam wątpliwości co do zapisu:

Pierwsza kropla

– balkony zawieszone w próżni.

może tak:
- pierwsza kropla.

Balkony zawieszone w próżni.

bo wtedy mamy klamrę
ale się nie upieram

[Alek Osiński]

Dobra kompozycja - filmowa wręcz, te krople obrazowo biorą kadr,
a właściwie jakby migawki, zmieniające się
w trochę mistyczne doświadczenie, bo akcja przecież nie istnieje