dziękuję jestem

[marta zoja]

Na skraju twych rzęs
zakwitłam obrazem
purpurowych baniek mydlanych

domków pisanych maczkiem
spokojem zachodzącego ołtarza
zakręcona nie manią wielkości

rzęsy spełnieniem dumania
w marzeniach pasiakiem spódnicy
krain czerstwych policzków


w mgnieniach prześwitów przyszłości
rozkojarzonych uśmiechów
na wagę milczenia srebrem

wybrzmiewających pokorą, jestem
dolin, pagórków rojem, miodu
skapującego wprost z ula

dziękuję

[Alek Osiński]

Ładna jest wymowa tego wiersza,
chociaż, jak to u Ciebie, składnia trochę "zakręcona"