Kościół św. Katarzyny

[Alek Osiński]

Chora wystaje pod kościołem. Nie prosi o nic. Patrzy wrogo.
Za to, co mi zrobiliście, zsyłam na was czerwony mór.
Proście swojego proroka. Nie podam mu wody.

Dlaczego tak się wywnętrza zakrwawionym nożem?
Wycina guzy wielkości pięści z białych twarzy. Spod kurtki
wyrywa matczyne drewno, które ją szarpało i bodło.

Piękna i pęknięta, zastępuje drogę. Mówi: wejdź we mnie
i rzuć się w dół, syf, któremu uwierzysz. Wieczne
odpoczywanie racz mu dać po mnie.

[anastazja]

Katarzyna Aleksandryjska Męczennica, to jedna z najpopularniejszych świętych chrześcijaństwa Wschodu i Zachodu, patronka wielu zawodów. O niej można dużo, niewiele o Twoim wierszu Alku. Nie dziwi mnie brak komentarzy. Ja odczytuję chorą kobietę na raka, ale wątpię, żebym trafiła.
Zostawiam ślad.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

oj, Alku, ta Twoja "męczennica" spod św. Katarzyny - czy to aby nie kobieta przepełniona wyrzutami sumienia i bólem, który zadało jej - środowisko, może - rodzina? Ja tutaj "czytam" młoda kobiete, skłonioną labo zmuszoną do aborcji, i która nie może dojść po tym do równowagi emnocjonalnej? No, może nadinterpretuję, ale - tak widzę sens...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Alek Osiński]

no, no, Ewo...Ty to masz oko...Katarzyna jest piękna i święta w swoim gniewie...

Dzięki Wam za wizytę

[ono]

[Halszka55]

wracam bo intryguje bo szukam w nim ... wyziera pustka ból zranionej kobiety "syf" jakby podwórkowy jak obręcz ściska chce zagarnąć utopić grzech swój otoczenia bliskich - matka wbijająca drzazgi - to mi się tak nasuwa po przeczytaniu mniej więcej... trudny labirynt zostawiłeś nam w tych linijkach ;-)=

[iTuiTam]

Chora wystaje pod kościołem. Nie prosi o nic. Patrzy wrogo.
Za to, co mi zrobiliście, zsyłam na was czerwony mór.
Proście swojego proroka. Nie podam mu wody.
...

Pod kościołami można zobaczyć różnych ludzi. Pod kościołami, pod którymi pozwala się wystawać.
Czasem zobaczysz tam obłąkanych, którzy zranieni nie tylko odmiennością, ale i życiem między nie-obłąkanymi mogą jedynie jakimiś rozpaczliwymi gestami dać upust swym uczuciom.
Wiara i nie-wiara spotykają się w spojrzeniach.

Czy św. Katarzyna naprawdę istniała, czy tylko w legendach?
I teraz, jeśli istniała, czy potrafiłaby walczyć z tym ich prorokiem?

Jak zawsze, Alku, ciekawie i niejednoznacznie.
serdecznie
iTuiTam