czego ja chcę

[marta zoja]

kochać zakochać ukochać
barwy ujrzeć w oczach

przylgnąć przywrzeć spłonąć
pragnień uściślić spełnieniem

policzyć wszystkie palce
zapamiętać doświadczyć
wszystkiego

jedno serce
wyrwij uwięzione Tobą

nad brzegiem rzeki
w poszukiwaniu głębi

[Gloinnen]

barwy ujrzeć w oczach

pragnień uściślić spełnieniem

jedno serce
wyrwij uwięzione Tobą

To jest słabe. Ociera się o banał i tandetną egzaltację. Rozumiem przepełniający Cię ocean pragnień i uczuć, ale - wybacz szczerość, czytelnika mniej interesuje, co czujesz, a bardziej - jak to zostało napisane.

W wierszach nie piszemy zaimków wielką literą - przecież to nie list.

Z tytułu wyrzuciłabym "ja". Po pierwsze dlatego, że w ogóle im mniej zaimków, tym lepiej, a po drugie - redukujesz w ten sposób nadmiar ładunku emocjonalnego.

Ja proponuję tak (przykładowo):

kochać zakochać ukochać
przylgnąć przywrzeć spłonąć

policzyć wszystkie palce
zapamiętać doświadczyć
wszystkiego

wymknąć się
pochylić

nad brzegiem rzeki
w poszukiwaniu głębi

Wyliczanki w zasadzie są "be", ale tutaj świadomie oparłabym na tejże zapis. Można skorzystać z bogactwa czasowników, ale pójść w konkrety, a nie brnąć w te nieszczęsne, powtarzające się zresztą u Ciebie wciąż "spełnienia", "pragnienia", itp.

Pozdrawiam,


Glo.