Powroty

[Toyer]

Gdzieś jakby znikąd
pojawiam się jak fala
na chwilę ochładzam
plażową pustynie
i wracam do oceanu

pienię się nerwowo
brzeg forsując głęboko
to znów jak w lustrze
spokojny odbijam się
od przestrzeni nieba

lodowatą jestem wodą
jednak ciepłą nutą
przytul się do mnie
a będzie ci dobrze
w objęciach odnajdziemy
szczęścia swojego połowy

morze mnie wzywa
nie gniewaj się
przybędę i odpłynę
ale znów powrócę

[Adela]

Witam,

przykro mi, ale wiersz nie przemówił do mnie. Ociera się o banał: odpłynę, ale powrócę. Niemniej ciekawe może być inaczej rozwinięte porównanie do fal, morza, dryfowania.

Pozdrawiam serdecznie,
A.