Tydzień z życia Stefana N.

[Marcin Sztelak]

Niedziela:
eksperymentalny poranek rozmyślań
przy cienkiej herbacie.
Powlókł się do wieczora z biciem dzwonów
w tle. Oraz kuśtykaniem na klatce.

Poniedziałek:
zabolał o piątej trzydzieści dwie.
Przemarznięty, niedogolony.
Wieczorem bilans
dnia w wannie – zero.

Wtorek:
pod znakiem przypalonych jajek
i parasolem.
Dreszcze.

Środa:
Moja droga – sto trzydziesty dziewiąty
list rozpoczęty.
Święto.

Czwartek:
trwożliwie schowany zaskórniak,
rozsypana sól.
Szkoda.

Piątek:
popłuczyny, łzy, palpitacje.

Sobota:
zapomnieć się nie da, pozycja
embrionalna.
Noc niespokojna.

Niedziela:
krzyk – człowiekiem jesteś,
a wszystko ci obce – ale szeptem.

Koniec; początek.

Z cyklu: Exodos

[Ewa Włodek]

to może być tydzień z życia niejednego człowieka, niestety. Sama pustka, bylejakość i nic...
Bardzo ciekawie w wierszu...

pozdrawiam ciepło...
Ewa