Stagnacja. Idzie wiosna

[Marcin Sztelak]

W zamrażalniku trzymam pikantne opowiadania,
bez morału. Smakują jak pasztet
z trocin.

Stać mnie tylko na wzruszenie ramionami,
bo dziura na przestrzał noworocznych
postanowień.

Tak, tak miało się zrobić, ale jeszcze czasu,
a czasu.

Tymczasem święci wszelkich imion zgodnie
pochyleni nad mapą sztabową.
Planują cuda, wniebowstąpienia i jałmużny.

I tak się nie załapię, nie mam szczęścia
w kolejkach.

Lepiej postoję na rogu, może trafi się łut;
spadnie śnieg zeszłoroczny, zegar się cofnie
w tył. Albo przód.

Niech szlag trafi wszystkie atrybuty dorosłości
oraz przedwiośnie.

[Gloinnen]

bo dziura na przestrzał noworocznych
postanowień.

Tak, tak miało się zrobić, ale jeszcze czasu,
a czasu.

Stagnacja. Otóż to.

Tymczasem święci wszelkich imion zgodnie
pochyleni nad mapą sztabową.
Planują cuda, wniebowstąpienia i jałmużny.

To jest świetny obraz. Lubię taką lekko ironiczną desakralizację, bez obrazoburstwa. Ta "mapa sztabowa" jednak kojarzy się militarnie, jakby chodziło o nieustającą kampanię na świecie, o obmyślanie strategii. Przełamujesz więc nabożną cześć, wprowadzasz bardzo ludzki obraz "świętych", a nawiązując do wojennych odniesień - kpisz także z człowieka jako takiego, z człowieka, który ma "świętych" na swoją miarę.

I tak się nie załapię, nie mam szczęścia
w kolejkach.

No tak, mit wiecznego pechowca...

spadnie śnieg zeszłoroczny, zegar się cofnie
w tył. Albo przód.

Ten "śnieg zeszłoroczny" - a na cóż on peelowi?

Z tym zegarem - świadomie chyba wykorzystałeś powszechny błąd językowy, ale ja mam wątpliwości, co do tego zabiegu. "zegar się cofnie w przód" ---> oksymoron dobrze dobrany do sytuacji, ale to "cofanie w tył" mnie osobiście nie przekonuje.

wszystkie atrybuty dorosłości

Wolałabym w tym miejscu jakiś konkret, a nie tak ciężko i abstrakcyjnie.

Pozdrawiam,


Glo.