czy cel uświęca środki

[Maryla Stelmach]

Hosanno, ;-) bardzo dzękuję za tak oryginalny komentarz.

[EwaMagda]

Marylo

Wybacz Leszku, ale mnie podoba się zarzewie, tak sobie kombinuję, że w tym przypadku może mieć podwójne znaczenie, chociaż polana też są fajne... już sama nie wiem, bo nie znam się na chlebowych piecach. Oj, tam, nie będę mieszać

A wiersz bardzo mi się podoba

[lczerwosz]

Pamięć tych czasów jest ważna, to ważne, kto, komu i co czynił. Ale pamięć może być zarzewiem kolejnego zła. Wcale nie lepsza jest niż niepamięć. Paradoks ludzkiego rodzaju.
Glo jest na wakacjach a powinna być tu. Posłałem jej PW z linkiem. Jak wróci, zobaczy.

[EwaMagda]

Zgadzam się z Tobą, Leszku, jednak zwróć uwagę, że Maryla napisała - czas... wygasił...

Dobranoc

[lczerwosz]

w pomarszczonych domach
oplecionych bluszczem
czas w chlebowych piecach
wygasił polana

w głowach tlą się zarzewia nowych konfliktów
nie zapomnimy
przyjdziemy
pomścimy

Powyższe dopowiedzenie ma służyć unaocznieniu tego, co napisałem powyżej i wcześniej. Nie jest to tematem wiersza, ale myśli się o tym w jego kontekście. Nie może się tak stać.
Jak napisała Maryla w pierwszej wersji "czas wygasił zarzewia". I tu zgadzam się z Ewą Magdą, że ta myśl była ważna, by nie było, jak w moim dopowiedzeniu (powyżej). Ale zarzewia nie mogły być w piecu chlebowym. O to mi poszło. Co innego iskierka nadziei. Ale czego? Nowego pożaru, czy raczej spokojnego jutra?
Może Maryla wymyśli coś w tej materii.
Dobranoc

[EwaMagda]

Leszku

[Maryla Stelmach]

Magdo, dzięki. Leszku, stokrotne za tyle uwagi. tak jak powyżej poprawiłam na ile umiałam, myślę, że jestem otwarta na uwagi. może ta wersja jeszcze się zmieni. pa.

[anastazja]

Jest supcio Marylu

[Maryla Stelmach]

anastazjo, dzięki, za komentarz i ściskam.