tęsknota

[agusia77]

wzrok nieznajomego
ciągle mieszka we mnie
aż szkoda że świat
ma tylko jedną stronę lustra
i zwykłe przepraszam
nie wróży nic dobrego

szukam jego imienia
kilka liter z klawiatury
na czubku palca
atrament chwili
boli jak sens istnienia
nieistniejącego

jestem taka prawdziwa
całą noc milczymy o tym samym
aż uwierzysz w jutrzejsze urodziny
może już wiesz że na zawsze
tylko odległe światło
jest ciągłą nadzieją

na niedaleko
a jednak dalej
niż kiedykolwiek

[lczerwosz]

wzrok nieznajomego ciągle mieszka we mnie

bardzo dosłowne, może zabrać niepotrzebne słowa, np. "nieznajomego" i dać np. "jego".

odległe światło jest ciągłą nadzieją na niedaleko a jednak dalej niż kiedykolwiek

To jest świetne, zwłasza wytłuszczony fragment

świat
ma tylko jedną stronę lustra

niebezpieczne jest lustro w poezji, trudno je użyć nietrywialnie, użyłaś - nieźle.

kilka liter z klawiatury na czubku palca

jak mieć słowo na końcu języka, ale jest pewien problem, słowo po języku "wychodzi" z ust, klawiszy się dotyka, pieści, muska, dotyka. One nie zaczepiają się na tym czubku, czubek w nie bije wręcz, uderza - jeśli potraktować mniej delikatnie. Ja tylko próbuję. Może "kilka klawiszy podskakuje do czubka palca". Albo coś. Te klawisze mniej.

atrament chwili

Dopełniacz, tu go nie lubią, czasem zbyt nachalne przeinaczanie znaczenia przez dopełnienie. Atrament tej jednej chwili. To jest chwili "klawiaturowania"!? (czemu nie można by klawiaturować). Atrament może jako istota, treść. Treść chwili. Już jasne, o co chodzi. Gdy szukasz jego imienia na klawiaturze. Kiedyś, gdy zmieniał się prezydent USA, urzędnicy Białego Domu powyjmowali z klawiatur litery c,l,i,n,t,o,n.

sens istnienia nieistniejącego

ujdzie, choć pytanie czy taki sens jest w ogóle, bo jak nie, to bez sensu to jest, co nie oznacza, że bez wartości. Bo całość jest wierszem. Dobrym. Albo nim może być po lekkiej ingerencji, pomyśl.