chaos

[jankowsiowy]

świeży zagon czasu
obsiałem ciszą
wzeszedł chaos

ma kształt topoli
lecz przypomina mi
człowieka

nie ma tu miejsca
na wyrost
choć zasłania horyzont

śmieje się ze mnie
cierniem ziaren w skórze
wsiąka smakiem w toń chleba

i w pulsującej równowadze
drugi raz do tej samej nie sposób
trwamy po znajomości i przyjaźni

jak jedyna pewność
którą w sobie noszę
że razem umrzemy

wrócimy do źródła
pod zimne kamienie
jak głos który słyszę
gdy wracam do siebie

[Mirek]

wrócimy do źródła
pod zimne kamienie
jak głos który słyszę
gdy wracam do siebie

hm coś tu nie gra a raczej nie współgra
no bo kamienieliczba mnoga, głos pojedyncza i jeszcze głos tyż jeden
może się mulę ale jakoś tak mi nie do końca pasi

Drzewa mają to coś, szczególnie topole. Monument, siłę i zaklęty czas, no i oczywiście ciszę, niedostrzegalność wzrostu. Istnieją zapisując nieskończoność minut.