Z pamiętnika

[Adela]

teraz
kiedy nie odgarniasz mi włosów z twarzy
noszę żałobę
podkreślając oczy
czarną kredką

matka twoich dzieci
nie zażywa już
tabletek nasennych
lustro rzuca cień
na przeszłość

rodzina jest
podstawową komórką społeczną
gdy brałeś mnie od tyłu
prosiłeś o ciszę

śmiałam się
do krwi

szpaki zjadły wszystkie czereśnie
w naszym sadzie
zostały tylko pestki
z których nie wyrośnie
nowe drzewo

[Alek Osiński]

rodzina jest
podstawową komórką społeczną

ten dwuwers, jako pewnego rodzaju "wrzut"
chyba by lepiej wyglądał zapisany kursywą,
chociaż sam pomysł jest dobry, a wiersz mi się podoba, prosty jest
ale taką prostotą, która nie banalizuje, no może końcówka
trochę odpuszczona,

"może wykiełkują"

wywołuje jednak apetyt na soczystszy owoc,
ale może się tylko czepiam...

Pozdrawiam

[Adela]

Dziękuję za wskazówki.
Tak, z tą końcówką mam problem, muszę jeszcze przemyśleć.

Pozdrawiam,
A.

[Mirek]

śmiałam się
do krwi

hm ... sobie opuściłem te wersy
a po za całkiem fajny wiersz, no i te czereśnie jak z mojego sadu

[anastazja]

gdy brałeś mnie od tyłu
prosiłeś o ciszę

śmiałam się
do krwi

Adelo? Troszkę żartuję, dobry wiersz, lubię Cię czytać.

Pozdrawiam

[Adela]

Dziękuję:) i pozdrawiam