Dzień po dniu

[Gajka]

świtem cisza obija się o ściany
dzielimy chleb
w biegu wystukuję
chodnikowy rytm
ty doganiasz myśli
szlakiem białej lini

czas intensyfikuje doznania
dzień mknie jak pegaz
trwamy niestrudzeni
jak baobab im starszy
tym szersze horyzonty

nad brzegiem Wisły
zmęczone słońce
drapuje od lat pejzaże
zawieszamy oczy
na rąbku złotej smugi
i snujemy wstęgi
do miejsc znajomych
wracamy

25.08.2013r

[anastazja]

nad brzegiem Wisły
zmęczone słońce
drapuje od lat te same pejzaże
zawieszamy oczy na rąbku złotej smugi
i snujemy wstęgi do miejsc
znajomych wracamy

Ależ ładna metafora, niejedna z resztą.

Pozdrawiam Gaju

[coobus]

I ja też przyklasnę

nad brzegiem Wisły
zmęczone słońce
drapuje od lat te same pejzaże

wiem, też wymieniam z nim codzienne ukłony

[Gajka]

Ależ ładna metafora, niejedna z resztą.

Pozdrawiam Gaju

Dziękuję Nasti również pozdrawiam cieplutko [/quote]

Dodano -- 26 sie 2013, 0:15 --

I ja też przyklasnę

nad brzegiem Wisły
zmęczone słońce
drapuje od lat te same pejzaże

wiem, też wymieniam z nim codzienne ukłony

heheheee rozumiem tylko czy na brzegu Wisły ?
Cobi dziękuję za komentarz

[iTuiTam]

...
dzień mknie jak pegaz
trwamy niestrudzeni
jak baobab im starszy
tym szersze horyzonty

nad brzegiem Wisły
zmęczone słońce
drapuje od lat pejzaże
...

Ładnie opowiedziana - dzień po dniu - rzeczywistość.