Sierpy i pnie

[Alek Osiński]

Skąd gwiazdy mogły wiedzieć,
że trzeba trafić właśnie tutaj. Znajdą igłę

w stogu siana. Będzie ciepło,
śnieg z opowiadań rozpłynie się
na języku. Sójka przysiądzie,
żeby starannie wybrać źdźbło.

O ile mniej mogłoby być w nas
szukania nocnych połączeń,
w których ludzie stają się
wyraźniejsi, przez sen

przechodzi się wolno, na palcach
licząc tylko najważniejsze
z miejsc i okoliczności

wciąż jeszcze wychodzimy
bez szwanku

w niektórych zdaniach,
ślady na korze drzew mówią prawdę,
nie tylko, gdy znikają.

[Gloinnen]

O ile mniej mogłoby być w nas
szukania nocnych połączeń,
w których ludzie stają się
wyraźniejsi,

Dotykasz sedna.


Glo.

[Ewa Włodek]

sierp - jakaż tu możliwość interpretacji! Bo o nawiązania do żęcia plonów, czyli cykl: siew-wzrost-żniwa, i narzędzie Mrocznego Kosiarza, czyli - śmierć. No i druidzi z ich sierpami jako znakami wtajemniczenia. A skoro druidzi - to drzewa. No, i jest logiczne powiązanie wszystkich tych symboli w Twoim wierszu...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[iTuiTam]

...
przechodzi się wolno, na palcach
licząc tylko najważniejsze
z miejsc i okoliczności

wciąż jeszcze wychodzimy
bez szwanku
...

Zaczynasz od poezji w tytule, grając słowami, czytam: sierpy i p-nie - ślicznie
i nastrój budujesz przerzutniami przeładnie

serdecznie
iTuiTam

[anastazja]

O ile mniej mogłoby być w nas
szukania nocnych połączeń,
w których ludzie stają się
wyraźniejsi, przez sen

przechodzi się wolno, na palcach
licząc tylko najważniejsze
z miejsc i okoliczności

Potrafisz pięknie prowadzić w nastrój, a ta strofa pierwsza baaardzo. Pozwól, ze Cię cmoknę.

Serdecznie.

[Nilmo]

Mądry i ładny wiersz. Działa na wyobraźnię i skłania do zadumy. Bardzo lubię takie pisanie, kiedy czytając moja wyobraźnia potrafi zbudować sobie np. obraz zadumanego na spacerze autora, zamiast zapoconego nad kartką i gryzącego ołówek. Ta naturalność to często największa siła wiersza i uważam że tak jest i w tym przypadku, choć nie sposób nie docenić też i umiejętności autora w operowaniu słowem. Dziękuję.

[ble]

Al, pięknie o tym spacerze przez sen. Ja lubię nocne połączenia; nie wiem co robi moja dusza, kiedy śpię, ale czuję, że to ważne. Wiem, lepiej, gdy sójka buduje gniazdo - ale ja straciłam wiarę w realność. Jak panna Trevelyan.