liść

[Nilmo]

-czy wiedziałaś że buty
tak skutecznie potrafią
przydeptywać spojrzenia?

pochylone do ziemi gałęzie
szemrzą

o mnie

już nie powinno się źle mówić

pomimo iż najbliższemu
własnej twarzy drzewu
stałem się ciężarem

nie oddycham nie pragnę

ich tlenu




-do niebawem
wronom zapisując oczy

[Ewa Włodek]

ooo, choroba! Ten tytułowy liść - to przecież nie to zielone, które dopiero co spadło z drzewa i został przydeptane? To na pewno przenośnia - tylko dla kogo ten liść jest kostiumem? Dla dziecka, które czuje się odrzucone? I nie może zrozumieć - dlaczego? Taka opcja wydaje mi się najbardziej prawdopodobna, choć mogę nie mieć racji...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Nilmo]

To na pewno przenośnia - tylko dla kogo ten liść jest kostiumem?

Dla wisielca Ewo...a może tylko dla jego humoru..sam jeszcze nie wiem. Pozdrawiam i dziękuję.

[Ewa Włodek]

Dla wisielca Ewo...a może tylko dla jego humoru..

o, la, la! Jak sobie dziś ponownie przeczytałam wiersz - faktycznie, w poincie była wskazówka:

do niebawem
wronom zapisując oczy

wychodzi więc, że wczoraj niestarannie przeczytałam, a zabrałam się za kometowanie. Błąd!

pozdrawiam najserdeczniej...
Ewa

[Maryla Stelmach]

nostalgiczny, ale nastrojowy. fajny.

[anastazja]

Przegapiłam, lubię czarne wiersze.

nie oddycham nie pragnę

ich tlenu

puenta dokładnie określa nieszczęśnika, świetna.

Pozdrawiam.