drzewa i rzeczy z nich

[iTuiTam]

• • • drzewa i rzeczy z nich
      
      
      jest las bo są krzesła
      jest dąb bo są stoły
      jest sosna bo pachną deski
      są buki-olszyny-jawory
      
      bo są szafy których nie da się zamknąć
      światło się z nich snuje pokątnie
      aromaty dni leśnych śniadań
      poziomkowych w trawie
      
      bo są drzwi skrzypiące i na zawsze
      spaczone fatum siedzącym z nogami na krzyż
      licho bez fletu a z pełnym wydźwiękiem
      jest cień bo są korony
      
      
      W zamku Warwick jest kredens przeogromny
      z jednego drzewa dawnourzeźbiony
      co przyszło do mnie którejś nocy
      jeszcze w Leicester (stamtąd było bliżej)
      
      musisz uwierzyć w ten kredens
      bo fotografiom zamknięto wstęp
      na zdjęciu widać by było krzyk
      pił i dłuta i uśmiech pani na Warwick
      gdy dłonią w rękawiczce łaskawiła zwierzęta
      i liście jeszcze świeże od politury i księżyca
      
      a ściąć je mogli tylko nocą tak wielką
      jak wszechświat z korzeniami
      souvenir od pani na Warwick
      kaprys spaceru na pamiątkę
      
      kilkaset lat wygłaskane w przegródkach
      z obrusami kielichami bez nóżek
      środek zamku jak polana na klucz
      tylko nocą szeleszczą tam liście
      
      
      jest czas - bo jest kredens
      i czas płynie
      choć już bez korzeni
      
      
      
      iTuiTam
      30 VIII 2006-10 IX 2013
      
      sequoiasYosemite8p.jpg

[lczerwosz]

jest coś w roślinie ludzkiego, wierzono, że postacie ludzkie, czy boginki zamieniane w drzewa żyły nawet po przetworzeniu w drewno i meble.

licho bez fletu a z pełnym wydźwiękiem

Tak mi się skojarzyło z Fletnią Pana.

[coobus]

Nie ukrywam, zadziwiasz mnie. Naprawdę nie znałem Cię z tej strony. Do tej pory imponowałaś mi obrazami, fotografią, prozą, teraz odkrywam Twoje wiersze. Bardzo dojrzała poezja. Ten wiersz mnie zachwycił. I niech to będzie najprostszą oceną

[Gloinnen]

Rzeczywiście, jest to bardzo mądry, dojrzały wiersz.

Wyciągnęłam z niego najciekawsze fragmenty:

bo są szafy których nie da się zamknąć
światło się z nich snuje pokątnie

Te szafy - jak ludzkie tajemnice. Może tajemnice, powierzone drzewom? Wiele osób lubi przytulać się do drzew i szeptać do nich. Czy to jest właśnie to światło?
A może to szafy pamięci?

na zdjęciu widać by było krzyk
pił i dłuta i uśmiech pani na Warwick
gdy dłonią w rękawiczce łaskawiła zwierzęta

Tu wyraźnie można się zorientować, że Autorowi nieobce są arkana fotografii, na których widać więcej i można więcej pokazać, wydobyć dramatyzm oraz ból z rzeczy, z ich powierzchowności. To tak, jak te szafy, skrywające sekret. Wierszy sytuujesz na granicy tego, co widać, i tego, co ukryte. Drzewa są medium, pozwalającym te dwie rzeczywistości do siebie zbliżyć.

a ściąć je mogli tylko nocą tak wielką
jak wszechświat z korzeniami

Otóż to.

jest czas - bo jest kredens
i czas płynie
choć już bez korzeni

Mój początkowy pomysł (z szafami pamięci) nie był taki głupi. Przedmioty (drewniane) przechowują w sobie wszystko, co wiąże się z użytkownikiem tego przedmiotu. Ich długowieczność (przekraczająca krótki czas ludzkiej ziemskiej wędrówki), podobnie jak długowieczność drzew - staje się symbolem nieskończoności. Upływ czasu tutaj jest nieograniczony (bez korzeni), to jest czas zawsze niedokonany, czas tła zdarzeń. Wszystko jednak się w jakiś tajemniczy sposób zapisuje w rzeczach. Ludzie i ich historie.

Pozdrawiam,


Glo.