zdumienie

[marta zoja]

slogany miłości
wchodzą w usta same
zapierają dech uderzeniem
strzał małego brzdąca

chichocze z uciechy
znowu się udało
ustrzelił serce
na dwoje
by
pogimnastykowało się
w jedno ciało
uczepione mostami
wciąż łaskawej płodności

sen o przezorności życia

tylko słowa wciąż
wypowiada dusza
w innym wydaniu

już nie sama pcham
wózek świata
odpowiedzią stało się
wspólne słuchanie

uderzeń serca po
wertepach życia

dziw nad dziwy
co tak naprawdę
zbliża ludzi

bez bólu
i krzyż daremny

wybraniem

[Nicol]

chyba wersowo rozciągnęłaś nadto.. w bardziej skupionym zapisie mnie osobiście treść nie rozbiegsłaby się jak rozpędzone stado koni.. trzeba je doganiać a to odciąga od treści.. Takie moje sprawy widzenie.. ale zawsze mogę się mylić jeśli idzie o innych odbiory

[semiramida]

Ach, te wertepy życia:))) kiedyś wywiozą nas na wózku nogami do przodu:)))
s.

[anastazja]

po gimnastykowało się

pogimnastykowało - mylę się Martuniu?

Przeważnie w życiu ludzi zbliża tragedia, czy zawsze, nie wiem.

Pozdrawiam

[JuPit]

Uspokoiłem się tym wierszem. A może chciałem się uspokoić

[marta zoja]

Dziękuję, za tak osobisty odbiór Pozdrawiam Nikol, Semiramido, Anastazjo i JP...