Płynność, ad astra

[Gloinnen]

Ile może istnieć światów
między dotknięciami?

Każde z nich samo się stwarza
i unicestwia, po drodze zostawia
mleczne smugi w kącikach ust. Niczego odtąd
nie można ukryć.

Pokazujesz antyprzestrzenie, żarliwie, jakby jutro miały
przestać istnieć; za nimi tylko kipiel, w rozchyleniu,
rozczłonkowaniu, tak gorąca, że
już nie nazwiemy koloru. Na granicy spektrum
palce pojedynczo i unisono wybierają
z jeziora wygasłe mirady. Jeszcze po raz ostatni
rozbłysną, w naszych imionach.

Nie bój się oddania. Każda gwiazda
do kogoś należy, pozwala się
zlizywać z nieba. Później
zmiana układu; konstelacje przeciekają z jesieni
do zimy i już nie wiadomo, kto kogo
karmi, rozbiera, upłynnia.

Byliśmy zaledwie,
w nadmiarze jesteśmy,
będziemy nieskończeni.



____________________
Glo.

[ono]

Każda gwiazda
do kogoś należy, pozwala się
zlizywać z nieba.

Ile może istnieć światów
między dotknięciami?



cudowne

Byliśmy zaledwie,
w nadmiarze jesteśmy,
będziemy nieskończeni.

fajna pointa

Każde z nich samo się stwarza
i unicestwia, po drodze zostawia
mleczne smugi w kącikach ust.

palce pojedynczo i unisono wybierają
z jeziora wygasłe mirady.

a za wiersz

[lczerwosz]

pozwala się
zlizywać z nieba

Bardzo zmysłowy, sugestywny obrazek. Ale już go wcześniej użyłaś gdzieś.