List do jesieni

[marta zoja]

Do mojego domu jesień przyszła
panoszy się w zakamarkach
z prądem już czystej rzeki

zamiata kolorami wszystko
co musiało odejść
wraz z kurzem próżności

niepojęte jak łatwo
ułożyć domek z kart
budowany w pojedynkę

jeden powiew od Ciebie
i ginie przepaść jaka
dzieli ludzi w niekochaniu

dopiero uczymy się sylabizować
mój moja kochaniem
zaznaczone karty trzymają się

bo dom budują od tak dawna
wszystkie trudne uczucia
rysą w nas przestrzeni

nie miejsca

[lczerwosz]

Do mojego domu jesień przyszła
panoszy się w zakamarkach
z prądem już czystej rzeki

Dwa pytania: co wynika z tego, że jesień się panoszy. Nie chcesz jej w domu, zawadza ci, znaczy PL-ce?
I po co słowo "już", przywołujesz rzekę i jej prąd do czyszczenia. Może do wyrażenia przemijania

ułożyć domek z kart
budowany w pojedynkę

jeden powiew od Ciebie
i ginie przepaść jaka

Domek z kart symbolizować może coś bardzo nietrwałego, miłość i to jednostronną, nieodwzajemnioną. I co się dzieje. Powiew przychodzi od ciebie (lepiej z małej litery), bo wiersz upubliczniasz, to nie list. I od tego powiewu ginie przepaść. Ale domek, co? Stoi dalej? Pomieszane dwa obrazy. Zresztą przepaść pojawia się znikąd. Budujesz domek a wychodzi przepaść. Bym to poustawiał.

kochaniem
zaznaczone karty

Sugeruję zmienić na "znaczone", bardziej szulerskie.

wszystkie trudne uczucia
rysą w nas przestrzeni

Coś się tu psuje. Czy te uczucia SĄ rysą w nas, w naszej przestrzeni. Bym to poprawił bo jest po prostu nieczytelne.
pozdr
L.

[Gajka]

Pierwszy wersik inwersja