Przyjaciel (inna wersja) dla Nilmo

[anastazja]

lizałem twoje ręce
z nadzieją na przyjażń
a ty pożegnałeś mnie kopniakiem

w zakamarkach śmietnika
uczę się złudzeń
i zapomnienia pełnej miski

bezdomny kot podobnie
mocuje się z głodem
ciężko nakarmić duszę

zmęczenie goni moje łapy
z krwiotryskiem
już nie potrafię uciekać

w legowisku pod gruszą
drżę przed gradem
kolejnych kamieni

[Nilmo]

Jest moim zdaniem o niebo lepiej. Tutaj zmieniłbym kolejność -

w zakamarkach śmietnika
uczę się zapomnienia
złudzeń i pełnej miski

wpierw złudzeń, a później zapomnienia, tak żeby nie kojarzyło się z nauką zapomnienia złudzeń.
A ostatni wiersz...czuwać i jednocześnie mościć jest trudno..cios z uderzeniem ręką bardziej się kojarzy. Co byś sądziła o "drżę przed gradem"?
Ale naprawdę idziesz w bardzo dobrym kierunku. Tak uważam. Dziękuję.

[JuPit]

Podoba mi się. Przemawia do serca.

[Sokratex]

Ładne, podoba mi się, choć nie powinno oceniając sytuację z wiersza.
Pozdrawiam


pies na poboczu
napęczniały tygodniem
nareszcie tłusty

[anastazja]

Jest moim zdaniem o niebo lepiej.

To się cieszę, skorzystałam z Twojej podpowiedzi, za które dziekuję.

Pozdrawiam serdecznie.





Dziękuję JuPit

Ładne, podoba mi się, choć nie powinno oceniając sytuację z wiersza.

gorsze haiku Sokratesie

Pozdrawiam.

[Gajka]

Nie czytałam wcześniejszej wersji, ale ta jest super