Godzina za godziną

[Gloinnen]

Kolejne cisze. Wkładam, zdejmuję,
frywolne pończoszki, zimowe
swetry. Jest nawet ślubna suknia
i flanelowa koszula, ta od
sprzątania.

Ostatnia z cisz. Właściwie
nie wiem, skąd się wzięła
w skrzyni z brudną bielizną. Zwoje materiału,
kłębowisko fałd, nieznana
wilgoć.

Doceń. Przecież wiesz,
że prawie nigdy o nic
nie proszę.

Szata Dejaniry schodzi ze skórą. A dzień
się już pochylił, miesza odczynniki, by na karku
zostawić jeszcze jeden relief,

rozdarcie. Wyczekane
do kości.



____________________
Glo.

[Sokratex]

Głęboki przekaz. Taki... Twój.

Pozdrawiam

[anastazja]

Szata Dejaniry schodzi ze skórą. A dzień
się już pochylił, miesza odczynniki, by na karku
zostawić jeszcze jeden relief,

rozdarcie. Wyczekane
do kości.

Piękna metafora z szatą Dejaniry i ta płaskorzeźba.
- Glo dałaś po trzewiach. Zostaw te cisze, ciuchy i jedź w Bieszczady. Tu znajdziesz spokój. Czego Ci zyczę.

Pozdrawiam

[JuPit]

'' godzina za godziną czas zacieśnia krąg istnienia mego...'' cyt. Czesław Niemen - Człowiek jam niewdzięczny

[Gajka]

Tak, tak GLO Bieszczady to jest to, luzik i luzik
A wiersz smutny, znam ten stan z autopsji

[Maryla Stelmach]

mężczyźni nie rodzą się po to aby nas kochać, tylko po to aby polować. polują do pewnego wieku,potem kochają jedną połową. drugą nadal polują. tak już jest. a wiersz ciekawie zapisany.

[Dorota Karin]

Poruszający i piękny wiersz

[Sede Vacante]

Dla mnie rewelacja. Całość bardzo sprawnie napisana, z wielką wyobraźnią. Kolejne cisze, niczym "panie od smutku", jakieś mroczne muzy, uosobione w tych wymienianych chwilach( bo dla mnie to nie sytuacje, a jakieś "patronki" sytuacji), świetnie zobrazowane.
No i wiersz nieskomplikowany, do przyjęcia przez mniej "zaawansowanych".