fifty-fifty czyli układ scalony

[Jarek B]

nie stoisz
za plecami
nie wspierasz
jawnie

coraz ciężej mi pisać
kolejnej miłości
mogę nie dźwignąć

na co to komu

za oknem jesień
w kuflu piwo
nie cieszy

gdzie spojrzę
krzyże

pasmo niepowodzeń
zmartwychwstań
chciałoby się krzyknąć

dość dzisiaj
nie zapuka anioł
a ja nie dam na wino

ale piszę wiersze
więc cóż rozumiem

[Gloinnen]

nie stoisz
za plecami
nie wspierasz
jawnie

Jakby wyrzut. Rozczarowanie, że ktoś nie spełnił oczekiwań, zawiódł pokładane w nim nadzieje.

coraz ciężej mi pisać
kolejnej miłości
mogę nie dźwignąć

Miłość zazwyczaj kojarzy się z lekkością i uskrzydleniem, a Ty opisujesz ją jako brzemię. Z góry antycypujesz, że będzie nieudana, że zakończy się niepowodzeniem. Jak inne. Jak tak, na której już raz peel się sparzył.

na co to komu

Dobre pytanie, tylko niestety nikt nie wymyślił na nie mądrej odpowiedzi. Szczęśliwą miłość po prostu przyjmujemy, przeżywamy, nasycamy się nią i cieszymy. Nieszczęśliwa zmusza do roztrząsań, zwątpień, a przecież tak naprawdę rozmawiamy o tym samym zjawisku, widzianym tylko z przez inny filtr. Więc może jednak rozwiązanie znajduje się poza naszym poczuciem zadowolenia czy rozczarowania? Może trzeba abstrahować od tego, czy miłość jest szczęśliwa, czy nie, bo gdzie indziej należy szukać jej sensu, uniwersalnego, transcendentnego?

za oknem jesień
w kuflu piwo
nie cieszy

W kuflu jesień.

gdzie spojrzę
krzyże

Nawiązanie do cmentarnych?
Nie wiem, czy nie jest to już o jeden motyw za dużo w wierszu.

pasmo niepowodzeń
zmartwychwstań
chciałoby się krzyknąć

To jest dobrze powiedziane.

dość dzisiaj
nie zapuka anioł
a ja nie dam na wino

ale piszę wiersze
więc cóż rozumiem

Ja jednak uważam ten dwuwers za niepotrzebny. Poza tym nie zgadzam się z nim. Właśnie piszący wiersze rozumie więcej i głębiej. To jego raczej nie rozumieją. Taki dysonans między chłopskim rozumem a nieprzeciętną wrażliwością.

Pozdrawiam,


Glo.