pole widzenia

[pietrek]

pole widzenia

nie bardzo umiem żonglować oczami
ociężale ślepią zapadnięte
w wilczodołach

kukułczyć w cudze gniazda
oczami wielki strach

nie rzucam okiem pierwszy
kamiennym spojrzeniem
opatrzność ciągnie
w muł


poprzez szkliste ciało przednówka
akomoduję z cichym poświstem

głodny
soczystych wschodów

akwareli pól

[Henryk VIII]

Wiersz inny , ciekawy. jestem na tak, tym bardziej, że kończysz go głodny " akwareli pól" . jednak coś mi w nim zgrzyta - nie głośno a jednak:
piszesz "nie bardzo umiem żonglować oczami
ociężale ślepią zapadnięte
w wilczych oczodołach"

tu masz za dużo oczu , bo " oczami " i " oczodołach"

Pomyśl, proszę, nad taką wersją np.:

"nie bardzo umiem żonglować oczami
ociężale ślepią zapadnięte
w wilczych dołach"

Przesyłam i , bo nie wiem, co lepsze dla Ciebie o tej porze - wszak ciemno...

[pietrek]

Przesyłam i , bo nie wiem, co lepsze dla Ciebie o tej porze - wszak ciemno...

Twoje uwagi, Henryku

[Hosanna]

Tu jeszcze inaczej odpowiem
teraz zwracam uwagę na fragment

kukułczyć w cudze gniazda
oczami wielki strach

zastanawiam się strach zmierzyć się ze straconym szczęściem
czy strach zapragnąć oficjalnie nowego
czy kukułczość straszy podrzucaniem własnych potrzeb do cudzego gniazda
czy tez jest pretekstem
by jeszcze nie zacząć dawać
znów