czuwanie przy wędzarni

[lczerwosz]

ostatnia zwrotka (mnie ) powala obuchem

I - pstryk, światło!

Powrót do rzeczywistości ze świata marzeń

zbyt radykalnie ucina wiersz,

To ciekawe, że każdy wyraził dezaprobatę, że oto coś nagle zmieniło się w przeżywaniu. Nawet Glo, choć zaraz dodaje.

Powrót do rzeczywistości ...Ale miły

A ja przecież napisałem, że "poczułem wtedy ciepły dotyk". A nie wzdrygnąłem się z uprzedzeniem.
Gdy zamruczała komórka, PL mógł być zadowolony, może czekał na znak, na wiadomość. To raczej obcowanie z nocnym absolutem mogło być dla niego smutkiem, niepokojem.
Ciekawe, komórka może być nośnikiem dobrego i złego. Czy można mówić, że jej powszechnie nie lubimy.

[coobus]

Na początek poszedłem śladem zapachów. Nie miałem czasu czuwać zbyt długo. Moje czuwanie przy wędzarni sprzed wielu już lat oceniam na 9 godzin, potem już nie miałem okazji zdobyć się na taką perwersję. Wtedy jeszcze bez komórki w kieszeni, za to z butelką piwa i przyjaciółmi na ławeczce, we wspólnym czuwaniu. Miłe wspomnienia.
A teraz... dyskusja zmierza do odbrązowiania tego, co można i pozłocić, w przypływie nastroju. Świat realny, współczesny. Zapewne przyśni mi się w formie zakończenia pachnącego czuwania w takiej mniej więcej postaci:

zapach trzepotał jak motyl
we włosach i na powiekach
gra wstępna dymem się niosła
i już nie dało się czekać
przyszło mi uznać nareszcie
wędzenie za zamknięte

wcisnąłem enter

Witam i ja we współczesnej bajce.
A za zapachy, Leszku

[lczerwosz]

wcisnąłem enter

Ano.
Mamy jeden świat. Z wędzarnią, piwem, nocą, lasem, majakami, siecią bezprzewodową, sms-em. Wszystko polane emocjami, które są takie same od wieków.
Coobusie, dziękuję za odwiedziny we współczesnej bajce.

[Mirek]

hm ... cała tona optymizmu i ciepła ... tego mi było trza w ten mglisty wieczór

[lczerwosz]

cała tona optymizmu i ciepła

Myślę, że jesteś obyty z klimatami przyrody, nocy. I poczułeś się znajomo, a nie wyobcowany, jak jakieś mieszczuchy wrzuceni w klatkę lasu.
Dziękuję Mirku.