Zręby

[Marcin Sztelak]

Genialny filozof wyjaśnia istotę rzeczy
na przykładzie styropianowych kulek.
Nudy. Wszyscy ziewają.

Wsadzi je sobie
do nosa – z sali;
wybuch śmiechu.

Wyraźne ożywienie, wbiega kobieta w średnim wieku.
Pożar – przeciągły wrzask;
panika.

Ciało uderza o ciało, kulki spadają z biurka.
Buty – ideał na miazgę,
prelegent skacze oknem;
parter.

Gęste krzaki, krew z zadrapań.
Trzy godziny, dwadzieścia osiem minut
– bez symboliki, budynek dogasa;
zgliszcza.

Nagi fundament.

[Henryk VIII]

No, ładne sobie żarty stroisz z poważnych prelegentów i grasujących pożarów. Ale jest tu i żart, i nieżart. Piszesz: " Wsadzi je sobie
do nosa – z sali;
wybuch śmiechu"
i piszesz :
"prelegent skacze oknem;
parter."
tu się pozastanawiać można , gdzie granica - no wiesz, czy to nie jest czasem tekst nieetyczny? Bowiem pożar to pożar.
W rozdarciu tragikomicznym, między kopcącym się zgliszczem a nadtopioną kulką styropianową przesyłam --- na pohybel pożarom.