pucybut

[Gloinnen]

nie warto sięgać słowem
zbyt głęboko pod ziemię
poza zasięg karbidówek

rozkruszać sztucznego kryształu
który tak pięknie odbija
naiwne zdziwienie
ciągle na wagę tombaku

szeroko otwarte pobłękitniałe oczęta
czarują i odurzają
a potem
jazda na bal

wędrówki po labiryncie
nikogo nie obeszły
strach usłyszeć
co ma do wybełkotania
człowiek dionizyjski
bo jeszcze obłęd zmieni wygładzone myśli
w ryngrafy z piekła rodem

stań sobie na uboczu
ze ściereczką i pastą
i skoro lubisz czarny kolor
możesz buty czyścić farciarzom
którzy wciąż bez potknięć ślizgają się
po pozłacanej powierzchni



_______________
Glo.

[anastazja]

i skoro lubisz czarny kolor
możesz buty czyścić farciarzom
którzy wciąż bez potknięć ślizgają się
po pozłacanej powierzchni

mocne! - wszystko do czasu, tak myślę czytając.

[lczerwosz]

stoję z twarzą pełną stuporu;
wygładzone fałdy eliminują
mnie, nie do wielkości; szoruj,
byle się po wierzchu świeciło,
jak jaja sobacze; mówią,
że żadna praca nie hańbi,
a w Ameryce to nawet
poszli w milionery

[coobus]

Widzę w tym konfrontację wartości prawdziwych z wartościami sztucznymi. Sztuczne kwiaty nie znikają z powierzchni ziemi, latynoskie telenowele bronią się dobrze. Czy wbrew logice? Może odwrotnie, zresztą... podobno logika jest przereklamowana.
A z piszącymi i czytającymi jest podobnie. Obszerny temat , wiem.
Dla autorki