tam iść

[jankowsiowy]

tam iść
gdzie stoi jeszcze dom
i pliszka buduje sobie gniazdo

tam iść
drogą zbudowaną
z nieprzewidywalnych potknięć

gdzie pochylony w ukłonie płot
wita wciąż
rozkołysane pąki marzeń

gdy obraz światła nieodległy
wchodzi powoli w odległy mrok
fałszywym labiryntem ścieżek
zabija wszystko co w nas dobre

ojcze miodu i cierni
śledzący gorące newsy
z codziennych ekstaz bogów
tańczących z korowodem ulic
odpuść mi grzechy zachwycone
wirtualnych doznań

jak trawy uległe
bosym stopom dziecka
i starca i ognia
stając się początkiem i końcem byłego
żyją jakby wciąż odżywały
chlorofilem z sepii fotografii

tam iść
w pamiętniki pisane rosą
przez horyzont brzemienny tęsknotą
by urodzić
certyfikat ważności tamtych
zielonych oczu podczas uniesień
gdy latarnia nad nami zgasła

[ayalen]

to trudny tekst Janku, ale wciagajacy, az nie chce sie stad odchodzic. :-).
Tak sobie pomyslalam; gdyby zamiast "nieprzewidywalnych"- powiedziec: "nieprzewidzianych", plynniej by sie czytalo?

[anastazja]

Temat bardzo wdzięczny, ale zapis jakby do poprawki, pomyśl nad tym jeszcze?

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Tak, popieram anastazję, zastanowiłabym się jeszcze nad kilkoma fragmentami:

pąki marzeń

Moim zdaniem wystarczyłyby same "pąki"; w połączeniu z marzeniami - brzmi dość pretensjonalnie, jak z jakiegoś sztambucha.

labiryntem ścieżek

"labirynt ścieżek" to masło maślane - zostawiłabym również sam "labirynt".

odpuść mi grzechy zachwycone
wirtualnych doznań

Tu też jest trochę za dużo grzybków w barszcz.
"odpuść mi wirtualne doznania" ---> dla mnie też mogłoby wystarczyć, w samym czasowniku "odpuścić" zawarta jest idea grzechu, nie ma potrzeby budowania dalej sztucznie rozdmuchanych metafor. Słowo "zachwycone" też do przemyślenia. "Wirtualne doznania" kojarzą się tak czy inaczej z rozpustą (online), więc wprowadzają atmosferę przyjemności, uniesień, czy istnieje konieczność dodatkowego wartościowania.

stając się początkiem i końcem byłego

"byłego" ---> "minionego"? (brzmi chyba bardziej lirycznie).

chlorofilem z sepii fotografii

"sepia fotografii" ---> również w tym kontekście jest masłem maślanym - bo to jedna z technik barwienia odbitek (albo barwnik służący do tego celu).
"chlorofilem z fotografii w sepii" ---> sugeruję taką zmianę.

przez horyzont brzemienny tęsknotą

Podobna uwaga, jak do "pąków marzeń" - za dużo emfazy i cukierkowości, pomyśl, jak o tym napisać w inny sposób.

Dla równowagi przywołam kilka udanych obrazów:

drogą zbudowaną
z nieprzewidywalnych potknięć

ojcze miodu i cierni

jak trawy uległe
bosym stopom dziecka
i starca i ognia

w pamiętniki pisane rosą

To jest ładne i ciekawe; "ojciec miodu i cierni" (chyba Bóg) - świetnie skonstruowane; w końcu Opatrzność zsyła nam i słodycz, i cierpienie - Twoje określenie doskonale to opisuje.


Pozdrawiam,


Glo.

[Henryk VIII]

" ojcze miodu i cierni
śledzący gorące newsy
z codziennych ekstaz bogów
tańczących z korowodem ulic
odpuść mi grzechy zachwycone
wirtualnych doznań" - gorzko i trafnie, aż chce się to powtórzyć we własnym imieniu.

[jankowsiowy]

dziękuję Wszystkim za czytanie i trafne podpowiedzi