płacz ze mną...

[marta zoja]

gdy wchodzę do pokoju płaczu
rozgarniam rzęsy moich smutków
uciekam gdzieś w nieobliczalne
łzy co zatapiają mnie od środka

i chociaż radość ugłaskana
przebija się i tworzy aurę
próbując znaleźć jeden promień
w komnacie wyroków już zapadłych

rak toczy się pomimo, koleją losu, zawsze
bliscy pogłaszczą afirmacją... kochamy ciebie
a twoje usta już zastygły
modlitwą o jeszcze jedną chwilę

znowu płaczę

[coobus]

Pochylam się nad wierszem, z przemyśleniami.
Życzę Ci uśmiechu, choćby nawet smutnego, choćby przez te łzy

[JuPit]

przykro mi

[anastazja]

Mam nadzieję Martuś, że to tylko wiersz. Poraża.

Serdeczności