Kartki z kalendarza

[ayalen]

Jak gdyby mozna bylo przescignac czas;
godziny zapamietale pedza przed siebie.
Na stracenie. Z szelestem rozsypuja sie pod stopami.
Nagie drzewa zgubily ostatnie liscie ktorymi moglyby oslonic samotnosc.
Drza przeczuciem zimy.
Obojetne niebo niezmiennie odlegle;
coraz blizsza ziemia.

[marta zoja]

...
gdyby można było pozbierać
te dobre chwile
w bukiet kolorowych liści
zasuszyć je uczuciami
wznieść ponad absolut
i dostrzegać piękno
w nas tętniącego życia
poskładanych radości
w korale jarzębiny, uśmiechów
nigdy niegasnącego słońca
gdy razem trzymamy się za ręce
i tak trwamy grzejąc się do wiosny
wsłuchując się w głąb
kiełkującej ziemi oziminą

Tak napisało się samo... po Twoim jak gdyby... Pozdrawiam MZ

[ayalen]

Wiesz, kiedys, dawno temu lubilam rysowac nagie, jesienne drzewa, dopiero na tle mgly bylo widac ich surowe, pozbawione kolorow i szelestow piekno. Dziekuje za ten barwny dodatek:-). To prawda - gdyby bylo mozna wiedziec to czego sie jeszcze nie wiedzialo, gdy bylo mozna.

[coobus]

Wiersz mi się podoba. Ujednoliciłbym tylko czas, słowo zgubiły zastąpiłbym słowem gubią, ale nie jest to niezbędne, zależy od punktu widzenia.
Pozdrawiam, dziewczyno bez ogonków

[ayalen]

Dziewczynko powiadasz...:-). Bardzo bywsza ta dziewczynka, nie szkodzi.
Czas. Moj pierwszy tomik poezji to byl refleksyjny, zatopiony w przeszlosci Milosz, wowczas swiezy noblista. A ja natychmiast dla rownowagi kupilam sobie tomik haiku, tak osadzonego w terazniejszosci, i chyba zostalam pomiedzy jednym a drugim. Ale przyjrze sie tym czasom.

[Alek Osiński]

zawsze się zastanawiałem jak człowiek żyjący dłużej gdzieś na południu,
gdzie pory roku są prawie niezauważalne może odbierać tę upartą sekwencję
zapadania i odradzania się, wyostrzony kontur życia, no i chyba
znalazłem odpowiedź,która zawsze tkwi gdzieś we krwi:)