Noc polarna

[Gloinnen]

Idź w mrok po senną strawę, zgłodniały tułaczu!
Cień każdy i mgła każda mogą ci się przydać... *
/B. Leśmian

Zostawiam uchylone drzwi, rozsuwam firanki w oknie;
na parapecie drzemie wieczna lampa, rozjaśnia od wewnątrz
zimę; białe płatki, jak drobinki szkła, zasypują drogi
migotliwym dywanem.

Moja codzienność jest wciąż otwarta; czy trzeba
wyrwać z niej wszystkie kartki, aby twarze
mogły znowu trafić na swoje miejsce?

Lodowa inkrustacja i tak pozostanie na zawsze wtopiona
w żywe tkanki; srebrne mehendi, nie do zapomnienia.

Na cudzym bólu nikt nie zbuduje szczęścia,
dotykam dłonią zamarzniętej szyby, wyglądam niespokojnie
przez maleńką szczelinę, jakby złudzenia były jeszcze
na wagę światła.

Nad polami, uwięzionymi w krysztale,
krąży Orion; nigdy nie dogoni płochych Plejad.
Zbyt późno wybiegł na nieboskłon, a one
rozpierzchły się w ucieczce
przed ciężką muzyką
śnieżnych bębnów.

W oddali mróz rozsadził most na rzece. Żaden
tułacz już tutaj nie zawita, nawet
po ogrzanie rąk.



* B. Leśmian - "W trwodze"; pełny tekst wiersza - inspiracji, znajduje się tutaj.
____________________
Glo.

[Henryk VIII]

Witaj Glo,
przypomniałaś mi mojego ulubionego poetę - cytat bardzo pasuje do treści Twego wiersza.
Piszesz: " Nad polami, uwięzionymi w krysztale,
krąży Orion; nigdy nie dogoni płochych Plejad.
Zbyt późno wybiegł na nieboskłon, a one
rozpierzchły się w ucieczce
przed ciężką muzyką
śnieżnych bębnów." - bardzo plastyczny obraz, pięknie. Taką poezję b.cenię Pozdrawiam, H8.

[lczerwosz]

czy trzeba
wyrwać z niej wszystkie kartki, aby twarze
mogły znowu trafić na swoje miejsce?

Reset. Uwaga. Operacja ta jest nieodwracalna, może być przeprowadzana tylko raz na ileś lat. Jeżeli jesteś pewien - kliknij. Albo lepiej zaczekaj.