No name (II)

[Gloinnen]

Zima jest długa.
Zaczęła się właśnie.

Pokryła rzeczywistość
werniksem. Zmysły, nagle bezradne,
zabłądziły w półsennym migotaniu.

Nie rozpoznają żadnych ludzkich cech
w figurkach z czarnego onyksu,
ustawionych wzdłuż nabrzeża.
Tylko sposób prowadzenia dłuta,
które dało kamieniom twarze,
jakby znajomy.

Gwiazdozbiory
rozbijają się o ciekłokrystaliczny klif.

Na próżno próbuję rozerwać
srebrzyste muśliny, oplątujące chłodem
głowę, ramiona, stopy. Nawet najostrzejsze światło
nie uwolni z pamięci wszystkich zbliżeń, od których
zaczęło się zaślepianie źrenic, przejść.

Orvandilu, odejmujesz mi łagodnie od ust
wszystkie drogi do ciebie.

W oczach za szkłem, drży odbicie łodzi,
z każdą minutą coraz mniejsze.
Wystarczy zmrużyć powieki, załzawione na mrozie.
a przestanie istnieć.

____________________
Glo.

____________________
No name
No name (III)
No name (IV)

[coobus]

Trzeba mieć dostęp do Thora, tu mam braki, mnie na pewno łatwiej do konstelacji Oriona.
Dlatego treść mi ucieka, a ja ją gonię. To tak, jak gonić króliczka, czysta przyjemność.
Obie części kwituję

[ayalen]

sniezne miraze

[Gajka]

Glo świetny wiersz zresztą jak wszystkie

[lczerwosz]

Zima jest długa.
Zaczęła się właśnie.

Ale tak naprawdę to nie wiadomo. Tyle nadziei złudnych miewają ludziska. Może się uda przechować pod mchem, śniegiem. Trochę ciepła. I nie tylko ze zgnilizny, choć w naturze tak najczęściej bywa.

[anastazja]

W oczach za szkłem, drży odbicie łodzi,
z każdą minutą coraz mniejsze.

dalsza część brzmi pięknie. Twoje metafory Glo. są niesamowite wprost.