ognik

[Bożena]

przytul mnie mocno chcę poczuć pęknięcie

- ciekawam o jakie pęknięcie chodzi- bo nie mam pojęcia

na plus- fajne metafory-

na minus- każdy wers jakby żyje własnym życiem

nosisz mnie w piersiach.
od wczoraj drętwieją ci nogi

- a dlaczego drętwieją- z tego noszenia ?

z kolorowych nakrętek układam latarnie.

i co z tego wynika, że z nakrętek, czy, że latarnie?

po deszczowych ulicach spacerują lalki

- to mi się z Prusem kojarzy

wykrzycz mnie z siebie.
będę tańczącym ognikiem.

- ogólnie - mam kłopot- z tym wierszem, bo poetycki i w ogóle, ale mnie nie przekonuje- przepraszam jeśli uraziłam- to tylko moje widzenie, a czasem mam wypatrzone- inne niż większość- pozdrawiam serdecznie

[ks-hp]

Piękny wiersz, romantycznie i z polotem, bez przegadania, zbędnej czułostkowości, bez zbędności w ogóle. Kobieco, jak ktoś wcześniej zaznaczył; bardzo. Pozdrawiam!

[Maryla Stelmach]

Bożenko, pęknięcie - to przenośnia. Przytul mnie tak mocno. Dzięki za poświęcony czas - bardzo cenny. Pozdrawiam.

Dodano -- 21 gru 2013, 17:38 --

Ks- h p, dzięki. Pozdrawiam.