niewolnik z wyboru

[Maryla Stelmach]

patrzę na horyzont w uścisku nieba z ziemią.
odwieczną przemoc zabierania barwy.
na karłowatych drzewach zawieszę lampiony.
przywiążę cię spojrzeniem sarny.
jesteś w drobinach czasu ułożonych na stole.

karmą dla spragnionych kobiet. pozbieram cię
w opowieść o domu. będziesz śpiewał dumki
grał w dębowej skrzyni. przez zimowe chłody
zakrapiane grogiem - i nie bądź smutny
bo zamknę cię w wieży na pożarcie myszom.

[atoja]

czyż nie jesteśmy takimi niewolnikami z wyboru
piękny Twój wiersz Marylko

[ono]

przywiążę cię spojrzeniem sarny.

będziesz śpiewał dumki
grał w dębowej skrzyni. przez zimowe chłody

ślicznie barwisz wersy


jednak nie do końca rozumiem techniczną stronę (budowa) wiersza, przecież przez taką budowę wiele czytającemu umyka spod kontroli

kamil