Pozory

[ayalen]

Aniu, dzieki za sugestie, ale pozostanie tak jak jest, lubie jasnosc.
Leszku, a pewnie, pewnie, zrobic z dramatu kupe smiechu, od wczoraj nie moge przestac sie smiac. Dziekuje Ci.

[ono]

Przecież miał ją nagą,
gdy stała przed nim
przesłonięta jedynie sennym woalem księżyca.
Ale nie - on musiał ubrać ją w swoje myśli,
musiał dodać jej cienia,
aby nie była tak bezwstydnie jasna.
Zajęty pozorami, nie zauważył
gdy odeszła z księżycem.
Jak sen.

o ile powtórzenie "musiał" uznaję za w pełni uzasadnione, to ją-ją-jej trochę mnie drapie:( Gdyby to był mój wiersz zostawiłabym tylko pierwsze. Jak również bez żalu rozstałabym się z "on". Pozdrawiam

myślę podobnie jak Ania i...temat takiego kochania jest wg mnie zbyt mocno wylizany na wszystkich forach poetyckich

kamil

[ayalen]

Kamilu, jednak widocznie wciaz aktualny. Odnawiajacy sie w roznych odslonach. Dziekuje za podzielenie sie tym co myslisz.

[coobus]

Podoba mi się ten wiersz. Śmiało wprowadzasz go we współczesny świat poezji, doradzając, żeby nie bał się swojego księżycowego patosu. żeby był sobą. Chwała mu za to.
Słowo cień widziałbym tu w liczbie mnogiej, ale nie proponuję poprawki, tylko dzielę się własnym odczuciem. Bo też jestem za tym, by nasz bohater pozostał sobą. Czego i nam życzę.

[ayalen]

Coobus, dziekuje, ale dlaczego w liczbie mnogiej? Ona byla jedna, i jeden on, wiec?

[lczerwosz]

Słowo cień widziałbym tu w liczbie mnogiej, ale nie proponuję poprawki, tylko dzielę się własnym odczuciem

musiał dodać jej cieni
może?