LAS

[Hosanna]

wchodzę pomiędzy
otacza mnie radosne ożywienie
jedni kwitną
inni pachną żywicą
mają małe soczyste jagody
popękaną szorstką skórę
niektórzy powoli umierają
inni wschodzą dopiero
latają ptaki
grożą pająki

tak

wchodzę między ludzi
jak do lasu





http://beataskulska-papp.pl/

[lczerwosz]

Ależ to jest
bardzo trafne, aż oczywiste,
aż szok.
I napisałaś to, jak najbardziej lubię.
Urywanymi, surowymi fragmentami, bez słów, które można w myślach.
Sobie. Każdy po swojemu
dopowiedzieć. Ale jest porządek i przesłanie.
Każdy wers rozpoczyna nowy obraz, który się potem dzieje
jednocześnie.

[Hosanna]

mnie to samą zaskoczyło bo lubię wejść w tłum ludzi np na Krupówkach
i czasem trudno mi wytłumaczyć że lubię ten tłum i jego .. gęstość

tak jak w lesie


nie wiem czy nie powinnam dodać o tej gęstości ale jeszcze nie wiem jak
bo wiersz jest próbą zachęcenia ludzi do delektowania się ... tłumem

do przechadzania się wśród siebie z tą samą radością co wśród drzew

czemu sami siebie nei uważamy za przyrodę?

ja odczuwam miejską dżunglę jako żywą i jako przyrodę

mogę się delektować i relaksować w tłumie

[Roklin]

To jest tak proste, że aż rewelacyjne! Cóż za trafne porównanie, to jest właśnie piękno poezji. Tak, ludzie, miasto jako las pełen różnych stworzeń... Nie wiem, co napisać, bo mnie aż zatkało z wrażenia...

[marta zoja]

Hosanno gdyby poszukać po nazwiskach, to ja mam aż dwa związane z drzewami Jednak pierwsze skojarzenie dla mnie, to to, że wchodzisz w przemyślenia ludzi piszących tutaj wiersze i zapuszczasz się głęboko w ich duszę. Do mnie przychodzisz, jak do brzeziny, opierasz się o delikatną korę i nasłuchujesz z uwaga, co mam do powiedzenia Ale to moje... pozdrawiam i przyjmuję ze zrozumieniem Twoje osobiste wrażenia Drzewko