Kobieta zwana wspomnieniem

[Fałszerz komunikatów]

lata ubiegłe
przed naszym niebytem

minione jesienią

w ostatniej chwili zatrzymane
rozkładają się na części ciała

na barki kładę
dwie stopy życia
jedną zostawiam na dzień dzisiejszy
drugą na przyszłość

kieruję się w głąb równika
tam gdzie straciłem zmysły
by zachować je w tobie

[Alek Osiński]

na barki kładę
dwie stopy życiowe
jedną zostawiam na dzień dzisiejszy
drugą na przyszłość

Ładnie napisane - czuję się tutaj organiczną tęsknotę,
ale tę cząstkę czytam akurat trochę inaczej

na barki kładę
dwie stopy życia
jedną na dzień dzisiejszy
drugą na przyszłość

Pozdrowienia:)

[lczerwosz]

tam gdzie straciłem zmysły
by zachować je w tobie

cudne.

[Fałszerz komunikatów]

Dzięki!
Alek, dzięki za wskazówkę. Tak zrobię!