Obraz

[Damian Sawa]

Bóg dobry pasterz prowadzi na zielone łąki
- synu oto brzeg twój rzeka twoja i wszystko czego pragniesz
stajemy twarzą w twarz ja niegodny oślepiony promieniami słońca
pokazuje palcem świat nierealny byt w którym przedzieram się
od jutra aż po dzień następny do upadku chociaż droga krótka
wyznaczmy sobie miejsce cel aż w końcu dopadnie nas jesień
kasztany zaczną spadać jeden za drugim
z odległych krajów zapamiętasz szczegół nic nie będzie idealne

Bóg bierze do ręki kulę świata rzuca mną i tobą
na próbę kiedy otwierasz oczy jestem starcem ze starej fotografii

[ono]

bardzo ciekawie (bardzo dobrze) stylizowałeś ten wiersz, zrobiłes to tak dobrze , że az musiałem cie sprawdziś w iternecie , czy nie było pełnych zapożyczen. nie doszukałem się, dzięki temu wiersz urósł mi mocno w górę - jest po prostu super!
przepraszam za podejrzenia Damianie, ale czasami , aż sie wierzyc nie chce , ze mozna tak dobrze.

wielkie brawa Damianie.

kamil rousseau

[anastazja]

wyznaczmy sobie miejsce cel aż w końcu dopadnie nas jesień
kasztany zaczną spadać jeden za drugim

bardzo ciekawie Damian!

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

cóż, patrząc na te brzegi rzeki (rzeka - między innymi symbol ludzkiego życia wszak) nie dostrzegamy, że i tak zwany świat i jako jego cząstka toczymy się w czasie, od młodości do starej twarzy na starej fotografii...Ech, jest nad czym się zamyślić, Damianie...

z serdecznością...
Ewa

[Damian Sawa]

Kamil, wiesz że na Liternecie publikuję:) Nie zapożyczam,chociaż nie wiem czy słyszałeś o aferze tam. Nie mam urazu, sprawdzaj, to ważne!
Cieszy mnie że wiersz Ci się spodobał! Dziękuję!

Anastazjo, dziękuję!:)

Ewo, właśnie też nad tym często myślę... Pozdrawiam!

[marta zoja]

U mnie czyste rzeki przynoszą tworzenie nowego, wiersz, obiad, czy umyte okna cieszą
Piękny Twój wiersz, o tym co powinno, być naszą codziennością, chodzenie po zielonych pastwiskach, to nieuchronność naszego życia. Pozdrawiam MZ

[em_]

Mnie też wiersz bardzo leży,
a chyba najbardziej puenta.
Super, pozdrawiam

[Damian Sawa]

Marto, ale ludzie chcą kosmosu. Zielone pastwiska nas nudzą, niestety tak często bywa. Miło że przeczytałaś. Pozdrawiam!

Em - Dziękuję, to miłe!

[atoja]

stała zieloność łąk nuży... podświadomie i świadomie dążymy do kontrastów
świetny wiersz Damianie