miniatury

[emcek]

Małgosi

lokator

mieszkam już w tobie
w domu bez drzwi
oknami z wiatru

owoc pełen soczystych myśli
ziaren słonecznika

zapach

mówisz przyszłość
nie ma imion

a ból to piasek
wędruje z wiatrem

chwile pachną twoją dłonią
usta ledwie różowym świtem

bajka

myślałem zapomnę
sam przejdę rzekę
gdzie kra pęka
i smutek usidla

ale znalazłem dwa jeziora
w jednym wschód prześwietla oczy
drugim flamingi brodzą
i błękitne chmury

[anastazja]

znalazłem dwa jeziora
w jednym wschód prześwietla oczy
drugim flamingi brodzą
i błękitne chmury

to jest piękne, łącznie z widokiem na wiosnę

Pozdrawiam.

[Bożena]

piękny liryk- za całość

[atoja]

Ujmujące wersy... tak ciepłe jak bazie

[em_]

Przy końcu chyba zgubiłeś 'w' - raczej powinno być - w drugim
bardzo przyjemnie się to czyta,
ciekawie zobrazowane.
Pozdrawiam

[Hosanna]

dziwny dom

bez drzwi
lecz z otwartymi oknami
przez które wiatrowi wolno

i zastanawiam się czy przyszłość nie ma imion jak mówi Ona
czasem zdaje mi sie ze znam pierwsze imię przyszłości lecz drugie często zmienia pierwsze nie do poznania
trzecie zaś wraca w stare żłoby
i znów wraca motyw czegoś co przepływa ( najpierw wiatr a potem rzeka)
a zarazem zatrzymuje sie (dom, jezioro)
ale nigdy całkiem
choć częścią na zawsze bm przecież jezioro zawsze już będzie choć rzeka nadal płynie

i całą ta końcówka jak anastazji - najbardziej

[ble]

Jeziora są w tym wierszu pięknym przejściem do tego, co jest mimo wszystko.
My i nasze uczucia, życie to część przyrody, tak nam wspólnej. Brawo za wiersz, a te zdjęcia sam robisz? Piękne.