Osnuta

[Alek Osiński]

z dedykacją dla Atoji


Dość nierozumnie stworzył nas ten wiersz – kobieta,
która wie, i ta, która nie wie, więc słucha

tej drugiej palce błądzą nieśpiesznie, zmysł dotyka
inaczej niż w niej, sen spada na makowe pole,

tajemnica - zostanie wyznana poprzez usta elfów;
ktoś podszedł i na miedzy obok ledwie narodzona cisza

grząską koleiną, a z myśli w myśl, grudką gliny – pytam,
czy to z tą grudką mam wszystko po połowie, życie i sen,

który z głowy doszedł do palców rąk i stóp, zabrał
mnie ze sobą, żeby teraz wrócić obejmując głowę

i ciągle jeszcze winna jestem tej kobiecie odpowiedź:
znikniesz z moich snów, gdy zdołam zasnąć w tobie.

[atoja]

Dziękuję serdecznie za cudną niespodziankę w dzisiejszą niedzielę a jest to obiecana nagroda za rozsupłanie "Węzła" Alka
trafione wersy

[em_]

Może nie do końca mogę to zrozumieć, bo to chyba dość osobisty wiersz, ale jak zawsze zostałam w niego wciągnięta.
Wspaniałe piszesz, nie można się przy tym nudzić.
Pozdrawiam

[Gabriela]

Alku; uważam, że jesteś jednym z najbardziej wartościowych autorów na tym portalu.
rzadko Cię komentuję, bo uważam, że nie zawsze jest taka potrzeba, ale zawsze czytam i przetwarzam. gratuluję lekkości przekazu, konsekwencji i puenty, która trafia. nie tylko w przypadku tego utworu. pzdm

[Alek Osiński]

Dziękuję:)

Odnośnie kwestii zrozumienia, to wiersz jest inspirowany
wierszem Atoji i autokomentarzem Autorki

http://www.osme-pietro.pl/wiersze-biale ... 13410.html

[ble]

A moje imię Insomnia. Z mojego bezsnu sens.
Alku, płyniesz w tym wierszu! Piękny duet z Atoją

[Alek Osiński]

A moje imię Insomnia. Z mojego bezsnu sens.

To chyba Olu już odwrotny biegun sensu,
jeśli sens jest nam w ogóle do czegoś potrzebny;)

Dzięki