ogród zimowy

[pietrek]

ogród zimowy

kobieta płaci cenę żyjąc po wielokroć
oddaje włókna skóry blask przemienia
w chleb krew ciało i wino

jej mężczyzna chytrze wyłgany
cudzołoży z własną młodością

choć biedak i tak pewnie umrze
wcześniej szczerze lecz praktycznie
opłakany jak chomik

póki co dogląda orchidei
kwitnących z rzadka choć nadal
tak obficie że nieomal drwiąco

pośród ścian w blednącej sepii
okien na zachód
pośród dłuższej niż wszystkie dotąd
a przetrwane zimy

[Alek Osiński]

choć biedak i tak pewnie umrze

Dobrze uchwycone, widać to ziarno przechowane w woli,
a choćby nawet jej nie było, to w policzkach,
jeśli się wyrabiamy, to i inni będą z nas
wyrabiać cuda...