samotność we dwoje

[marta zoja]

zamknęłam się
w czterech ścianach
męskiej samotni
zrzuciłam foczą skórę
czekam na cud miłości

dziecko duszy które
niczego się nie boi
przywróci moją
tożsamość kobiety

zwykłym łuskaniem fasoli
chodzeniem po deszczu
lepieniem ciasta w półksiężyce
zaglądaniem w okna zwierzeń

przynaglania marzeń
tajnymi ścieżkami do siebie
wszystko dla miłości
i prostych dróg do niej

[Alek Osiński]

jest tu coś zjawiskowego, mimo imiesłowów zbyt rządzących duszą dziecka,
bo po prawdzie ono samo, chyba trudno się w nich znajduje, prosta droga
nie ginie w perspektywie bezpłodnie, a jednak wznosi się w miejscu,
gdzie do nieba wszystkim jest równie daleko, co blisko...

Pozdrawiam:)

[lczerwosz]

W 1932 roku powstał taki temat jazzowy Alone together, podam kilka linków:
http://www.youtube.com/watch?v=zdDhinO58ss
http://www.youtube.com/watch?v=OqIwIr8HwR4
http://en.wikipedia.org/wiki/Alone_Together_%28song%29
To nie jest ten motyw, co po polsku. To samotni razem, oddzieleni od reszty świata, sobie wystarczający. Szczęśliwi.
Był też taki film: http://pl.wikipedia.org/wiki/Samotno%C5 ... 7_we_dwoje. Filmu nie znam.
A samotność w związku to częsty objaw.
Samym tytułem stawiasz wysoko poprzeczkę dla swojego wiersza.
Poszłaś własną drogą. Zaskoczyłaś. To nie narzekanie na swoją samotność przy boku partnera, frustracja z powodu zanikającego uczucia, gdzie jakieś inne względy utrzymują związek. To próba "przynaglenia marzeń" za pomocą zwykłego codziennego obcowania. Wcale nie wiem, czy metoda skuteczna. Może związać partnera na zasadzie przyzwyczajenia i zasady wzajemności, jakiej wymaga zwyczajne, wspólne życie.
Czy samotność we dwoje ewoluuje do samotności razem?