Tramwaj numer 17

[Adela]

stado niewyspanych łabędzi
snuje się wśród lampionów
spadających w przepaść rzeki

w zamkniętych kościołach
niedotrzymane przysięgi
skaczą po marmurach

jadę tramwajem numer 17
staruszka pyta o drogę
do wieczności
odpowiadam
nie jestem tutejsza
samotność krąży po torach

mijamy dworzec
małolaty pod latarnią
palą trawę
światło pada na księżyc

zasypiam
śnią mi się łabędzie
które karmiłam z tobą
syczę
macham skrzydłami
odpływam
na ostatni przystanek
gdzie duchy tańczą boso
daleko od domu

[Gloinnen]

stado niewyspanych łabędzi
snuje się wśród lampionów
spadających w przepaść rzeki

Pomyślałam sobie o jakimś "święcie" i wypuszczanych z tej okazji lampionach szczęścia. Twój pejzaż jest już pejzażem "po", takim nieuprzątniętym, co nasuwa skojarzenia z marzeniami już umarłymi, z zaprzepaszczonymi życzeniami.

w zamkniętych kościołach
niedotrzymane przysięgi
skaczą po marmurach

Bardzo sugestywny obraz. Świetny!

jadę tramwajem numer 17
staruszka pyta o drogę
do wieczności
odpowiadam
nie jestem tutejsza
samotność krąży po torach

A to jeszcze lepsze!
Nikt nie jest "tutejszy", a jednocześnie "tam" wydaje się nam równie obce.

mijamy dworzec
gówniarze pod latarnią
palą trawę

Zastanawiam się nad tym określeniem "gówniarze"... Jakoś mi nie pasuje do łagodnego klimatu całości, choć scenka rodzajowa dobra. Może dałoby się użyć mniej pospolitego wyrażenia?

zasypiam
śnią mi się łabędzie
które karmiłam z tobą
syczę
macham skrzydłami
odpływam
na ostatni przystanek
gdzie duchy tańczą boso
daleko od domu

Bardzo mi się podoba - umiejętnie połączyłaś motywy z poprzednich strof, wplotłaś je w osobistą historię, doznanie peelki, a te duchy tańczące boso - metafora cacko.

Ogólnie - wiersz oceniam bardzo na tak.


Pozdrawiam,


Glo.

[lczerwosz]

staruszka pyta o drogę
do wieczności
odpowiadam
nie jestem tutejsza

Był stary dowcip:
Pijak zaczepia przechodnia i pyta: Panie, czy to księżyc świeci, czy słońce.
Przechodzień odpowiada: nie wiem, ja nietutejszy.
Przypomniało mi się.
A wiersz piękny. Ale nie ma się co mądrzyć, Glo napisała.
L.

[Adela]

Gloinnen, lczerwosz, bardzo dziękuję za komentarze.
Gówniarze - poprawieni:)
Pozdrawiam,
A.

[anastazja]

Wiersz udany! Bez komentarza, Glo. napisała wszystko.

Pozdrawiam.

[ono]

jadę tramwajem numer 17
staruszka pyta o drogę
do wieczności
odpowiadam
nie jestem tutejsza
samotność krąży po torach

mijamy dworzec
małolaty pod latarnią
palą trawę
światło pada na księżyc

zasypiam
śnią mi się łabędzie
które karmiłam z tobą
syczę
macham skrzydłami
odpływam
na ostatni przystanek
gdzie duchy tańczą boso
daleko od domu

tak skomponowany obraz, bardzo ,ale to bardzo mi sie podoba