'44

[zadowolony]

O! I to jest prawdziwy tekst na temat! Zero banału, jakiś poetyzmów, zero zbędnego patosu! Brawo! Gratuluję serdecznie!

[Ewa Włodek]

Czteroletnia dziewczynka
przeszła pod murami
z blaszanym kubeczkiem
wody.

Zasłużyła na własną gablotę.

dla mnie to jest najbardziej nośna cząstka w wierszu. A dlatego, że - jak już wspomniałam pod innym wierszem, więc pewnie się powtarzam - Powstanie to była tragedia miasta, które - jako jedyne w nowożytnej historii wojen - zostało wyludnione i obrócone w ruinę bez żadnego uzasadnionego celu strategicznego czy militarnego. Z tym się wiązało mnóstwo osobistych, jednostkowych tragedii ludzi, którzy z walka nie mieli nic wspólnego, poza tym, że znaleźli się w tym właśnie miejscu w tym konkretnym czasie. Ta dziewczynka - to swoisty symbol. Jakby dobrze poszperać w archiwach i pamięci tych, którzy jeszcze zyją, znalazłoby się co-nieco takich dziewczynek. Może warto by było?

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[coobus]

Najważniejsze
kto wysyła
na drugą stronę ulicy.

Ważne to było zarówno wtedy jak i teraz.
Nasza racja jest najmojsza, niestety
Pomilczę...

Z uznaniem dla wiersza