Zszyte rany

[atoja]

zajrzałam i nie żałuję
takie to jest prozaiczne i trudne ...być ze sobą mimo wszystko

trzeba dobrze wyglądać
przez następne lata

[anastazja]

zajrzałam i nie żałuję

cieszę sie atoju, dziękuję

[szarobury]

Moja refleksja jest nieco smutna. Pozdrawiam

[Hosanna]

zasmucił mnie fragment że szczęście tylko w snach

a w krzakach?
ptakach ?
chmurach?
wstającym i zachodzącym słońcu?
a w oddechu ?
kotach ?
omszonych płotach ?
domowych robotach ?

nie ma ?

to musi sie zawieruszył
podczas świat się znajdzie
albo na wakacjach

Anastazjo wybierz się ze mną na jakieś warsztaty

p o c z u j e s z



?

[anastazja]

Moja refleksja jest nieco smutna

- smutek oczyszcza, więc nie martw się, tylko wiersz. Dzięki

Anastazjo wybierz się ze mną na jakieś warsztaty

Nawet nie pamiętam gdzie mieszkasz, chętnie wpadłabym na chwilę, ale wszyscy, tak daleko ode mnie mieszkacie Hosanno.

Pozdrawiam


Wszystkim życzę spokojnych Świąt!

[Bożena]

wszystko wyżej już napisano- pozostaje mi pogratulować wiersza- świetnie oddaje życie po latach, coś się wypaliło- jednak czy warto zaczynać od nowa, gdy koniec bliski- niektórym się udaje, inni udają...


bardzo świąteczne życzenia Czesiu- Wesołych ŚWIĄT

[anastazja]

Dziękuję za życzenia Bożenko - Tobie również życzę: Szczęśliwych Świąt

[stary krab]

Bardzo mi się podoba. Sama esencja i z jakim gustem podana. Co zaś do dywagacji w komentarzach to uważam, że prawdziwym nieszczęściem byłoby odcięcie "gorszej" połowy. Dorosłych drzew się nie przesadza, mogłoby uschnąć niechciane, ale jest spore niebezpieczeństwo, że zginęłyby "to przeznaczone na straty i to co dalej miało rozkwitać". A wracając do puenty - samotnemu nawet nie miałby kto zdjęcia zrobić.

Rozwaga i przywiązanie na starość wiele są warte.

[Sokratex]

prują się
stare nici nie wytrzymują naciągania
w tę i w tamtą

mimo to
nie pójdziemy osobno w dalszą drogę
chyba tylko w snach mieszka szczęście

i nic w tym złego że pozujemy do fotografii
trzeba dobrze wyglądać
przez następne lata

Wiersz byłby bardzo dobry, gdyby początek nawiązywał do końca i na odwrót.
A tak, najpierw o niciach, potem o fotografie. Jakby nie można było tego ująć mniej więcej tak:

pożółkły
nie wytrzymują wędrówki / spojrzeń czasu
w tę i w tamtą

Albo na odwrót - fotografa na końcu zamienić na krawca, skoro ma być o niciach
To mógłby być naprawdę znakomity wiersz, a brakuje mu tylko spójności.

Pozdrawiam.

[anastazja]

A wracając do puenty - samotnemu nawet nie miałby kto zdjęcia zrobić.

krabusiu, jakże mi miło, dziękuję - jeszcze świąteczne życzenia dla Ciebie.

Serdeczności nigdy wiele

Wiersz byłby bardzo dobry, gdyby początek nawiązywał do końca i na odwrót.
A tak, najpierw o niciach, potem o fotografie.

no widzisz Sokratesie - nic tylko...

Jakby nie można było tego ująć mniej więcej tak:

no chyba nie można było...

Dziękuję, za komentarz.