Interpretacja

[czochrata]

można i tak...

[Gloinnen]

Pomysł Hari znakomity

Glo.

[Marcin Sztelak]

Zaproponowana forma graficzna jest ciekawa i owszem, aczkolwiek jak dla mnie to tylko forma, natomiast brak podziału na zwrotki jest jak najbardziej dobrym pomysłem.
Bo sam wiersz jak najbardziej mi się podoba.
Pozdrawiam.

[Sokratex]

położył na stole wiersz
powiedział to ciało
bierzcie więc
i jedzcie

byliśmy zupełnie bezradni
gdy słowa poczęły
przyklejać się do podniebienia

Opierając się na czymś wcześniejszym można trzepać sto takich tekstów na godzinę:

• • • i oto stało się
      
      ateista
      czytając gnioty o Jezusie
      po trzykroć
      zaparł się siebie
      
      wierzę bo widzę
      jednak dał ciała!
      
      
      

[czochrata]

co to znaczy opierając się na czymś wcześniejszym...nie potrafisz gościu wypowiedzieć,że chodzi o wiersz lub tekst?I trzep jak piszesz Sokratexie tysiąc na godzinę tych wypocin...prawdziwej poezji nie jesteś w stanie zinterpretować...podsyłając tu jakieś gnioty!

[Sokratex]

co to znaczy opierając się na czymś wcześniejszym...nie potrafisz gościu wypowiedzieć,że chodzi o wiersz lub tekst?I trzep jak piszesz Sokratexie tysiąc na godzinę tych wypocin...prawdziwej poezji nie jesteś w stanie zinterpretować...podsyłając tu jakieś gnioty!

Skoro nie rozumiesz, to przekonaj się przynajmniej o czym ktoś pisze i daj swojego gniota np. Eskimosowi do przeczytania
Nie był nigdy w kościele i nie będzie miał pojęcia o co chodzi z tym ciałem? W dobrym wierszu autor sam buduje tło i nastrój.
Ty oparłaś się na czymś, co istniało już wcześniej.

[Gloinnen]

Nie do końca się z Tobą zgodzę, Sokratexie.

Zresztą sam również piszesz teksty, których zrozumienie zależy od znajomości kodów kulturowych, co świadczy, że nie da się tego całkowicie uniknąć.

Sam język, w którym piszesz, już narzuca pewne ograniczenia, gdyż każdy system inaczej dzieli rzeczywistość i ją porządkuje. Pisanie zawsze jest aktem dokonywanym w ramach pewnych schematów. Cała sztuka poezji polega, według mnie, na pokazaniu luki w tych systemach (kulturowym, językowym, itp.), znalezieniu "tylnej furtki" otwartej na doznania estetyczne, emocjonalne czy inne...

Zobaczyć piękno absolutne...

Glo.

[czochrata]

Dzięki Glo,ale ten gość tego nie zrozumie...I pewnie jeszcze głosował na pisuarów...mogiła

[Gloinnen]

Czochratko, proszę... Bez wycieczek politycznych...

[Sokratex]

Nie do końca się z Tobą zgodzę, Sokratexie.

Zresztą sam również piszesz teksty, których zrozumienie zależy od znajomości kodów kulturowych, co świadczy, że nie da się tego całkowicie uniknąć.

Masz rację, jednak tego typu wiersze bazują w całości na znajomości Ewangelii. Dlatego w moim przykładzie dodatkowo
trzeba znać jeszcze sens potocznego wyrażenia "dać ciała" (dupy)
Zauważ jednak, że zamieniając Jezusa na Boga, wiersz wychodzi tym samym poza (tylko) krąg odbiorców "katolickich".
Nie trzeba znać potocznego wyrażenia "dać ciała" (wnoszącego dodatkową interpretację) żeby wysunąć następujący wniosek:
bóg, czyli coś niematerialnego - dał ciała, czyli urzeczywistnił się. Sprawiły to "złe" wiersze o nim a więc symbol
niewiary i zepsucia. I tu podeprę się alegorią:

Marco Polo, wracając z Chin przywiózł ze sobą przewodnika - Araba, z którym bardzo się zaprzyjaźnił w czasie długotrwałej podróży
po wschodnich krajach. Był to człowiek bardzo wykształcony i głęboko wierzący w Allaha, toteż nadaremnie przez całe lata
próbowano nawrócić go na chrześcijaństwo. Kiedy jego czas dobiegł końca, nieoczekiwanie Arab kazał wezwać księdza i poprosił,
aby ten go ochrzcił:
- Jezus rzeczywiście jest prawdziwym bogiem! Od lat patrzyłem, jak wszyscy łamiecie jego Przykazania
a mimo tego wiara w niego nie wygasła... to prawdziwy cud.

Dodano -- 06 sty 2012, 11:32 --

Dzięki Glo,ale ten gość tego nie zrozumie...I pewnie jeszcze głosował na pisuarów...mogiła

[...]
Sokrates wywoływał nieraz wściekłość audytorium; rzucano się nań, bito go po twarzy, szarpano za włosy. Najczęściej jednak był przedmiotem drwin i pogardy. Wszystko to znosił cierpliwie. Nie zareagował nawet na kopniaka, którym go raz uraczono. A kiedy jeden ze świadków sceny dziwił się jego spokojowi, miał odpowiedzieć: „A gdyby kopnął mnie osioł, czy pozwałbym go przed sąd?"

Diogenes Laertios - "Sokrates" Ks. II 5, 20-21