***(może kiedyś zechcesz)

[Gloinnen]

Tak, tylko u Ciebie jest najpierw napisanie byle czego, potem dorabianie ideologii do tworu końcowego. Z wierszami chyba jest odwrotnie.

[Sokratex]

Sokratexie,
Nie jestem Szymborską

Ale niedużo Ci brakuje. Wystarczy, że do takiego jak powyższy wiersza dopiszesz tło i mamy pełny obraz.
I może kiedyś Nobla?

Pozdrawiam.

Dodano -- 07 sty 2012, 23:11 --

Tak, tylko u Ciebie jest najpierw napisanie byle czego, potem dorabianie ideologii do tworu końcowego. Z wierszami chyba jest odwrotnie.

Zamiast się mnie czepiać, otwórz pierwszą lepszą książkę i spróbuj zrobić coś podobnego.
Akurat tak sprawna poetka jak Ty nie będzie miała problemu wydzielić sobie jakiś interesujący fragment.
Czy pisanie wierszy też nie jest odkrajaniem tego, w czym i z czym przyszło nam żyć?

Pozdrawiam.

Dodano -- 07 sty 2012, 23:14 --

u Ciebie jest najpierw napisanie byle czego, potem dorabianie ideologii do tworu końcowego

Zastanowiłaś się kiedyś, że jeśli nawet to.... jest to trudniejsze niż samo pisanie?
Ba! - nawet matematyka i fizyka jest takim samym dorabianiem ideologii do tworu końcowego

[Gloinnen]

Czy pisanie wierszy też nie jest odkrajaniem tego, w czym i z czym przyszło nam żyć?

Wydaje mi się, że jednak to jest coś więcej niż tylko krojenie rzeczywistości. Idąc tym tropem rozumowania, poezja byłaby aktem czysto odtwórczym.

Jako lingwistka mam zupełnie inną koncepcję pisania w ogóle. Jest to raczej stwarzanie rzeczywistości na nowo, odmienne jej porządkowanie. Ale to już materiał na bardzo obszerną dyskusję... Nie jestem pewna, czy nie wyjdzie z tego solidny off top.

[Sokratex]

Wydaje mi się, że jednak to jest coś więcej niż tylko krojenie rzeczywistości. Idąc tym tropem rozumowania, poezja byłaby aktem czysto odtwórczym.

WŁASNE tło - PL - oryginalna konkluzja
to sposób na naprawdę dobry wiersz. Większość wierszy (czytaj je odtąd pod tym kątem) to zazwyczaj tylko ostatni człon tej Świętej Trójcy Poezji.
Wariacje na stare tematy.

[Alek Osiński]

w dowolnej kolejności kroków

ten wers moim zdaniem akurat nic nie wnosi

poza tym dobry wiersz
chociaż peela widzę jako sporego egoistę

nie ma to oczywiście nic wspólnego
z poziomem tekstu

[NathirPasza]

WŁASNE tło - PL - oryginalna konkluzja

Tła są powtarzalne, Peele przewidywalni. Pozostaje tylko oryginalna konkluzja.

[Gloinnen]

w dowolnej kolejności kroków

ten wers moim zdaniem akurat nic nie wnosi

Moim zdaniem wnosi, choć jeżeli już miałabym się czepiać, to zrezygnowałabym z "kroków".

Dowolna kolejność - moim zdaniem ma znaczenie, chociażby ze względu na to, że podkreśla (według mnie) - motyw błądzenia, zagubienia, poszukiwania właściwej drogi, której tak naprawdę chyba nie ma. I może dlatego peel nie umie jej wskazać, nie pomaga peelce w jej wędrówce po miłość?

Glo.

[Sokratex]

Tła są powtarzalne, Peele przewidywalni.

Przynajmniej starajmy się to zmienić.

[Gloinnen]

Peele przewidywalni.

Z tym akurat bym się nie zgodziła. Nie ma dwóch takich samych ludzi, nie ma dwóch takich samych peelów. Nawet biorąc pod uwagę teksty tego samego Autora - każdy peel w wykreowanej w wierszu rzeczywistości chyba jest kimś innym - przynajmniej takie jest moje subiektywne odczucie. Bo utwór jest odrębnym światem w tym świecie żyją ludzie, nie ma dwóch identycznych światów poetyckich, nie ma dwóch identycznych osób w nich żyjących. Tutaj drzemie chyba istota aktu twórczego, że nie posługujemy się sylwetkami z matryc, tylko nadajemy naszym postaciom (peelom) przynajmniej pozory odrębnego, autonomicznego życia, myślenia, odczuwania... Ale może za bardzo się wymądrzam, zaznaczam, że to tylko moje wydajemisię.

[NathirPasza]

Chodziło mi o to raczej, że ludzie są przewidywalni.

Jedynie wyobraźnia nie ma granic.

Dodano -- 08 sty 2012, 21:20 --

"czas stanie się największą zbrodnią" - to można rozumieć na wiele różnych sposobów. Pomyślałam o przemijaniu. W tym poszukiwaniu miłości doskonałej być może zarówno peel jak i peelka wyrządzają sobie wiele krzywd, aż w końcu przychodzi moment, że jest na wszystko za późno.
Zbrodnią może okazać się też powolne obumieranie miłości - być może przecież o to chodzi, że najważniejsza jest ta droga, ta próba, to szukanie. Osiągnięcie celu - tożsame jest z definitywnym końcem uczucia, którego istotą jest nieustanny rozwój. I w tym sensie czas je zabija.
Może mówisz tu także o prawdziwej śmierci? Ta przynosi wreszcie realne zrozumienie, pozbawia miłość między ludźmi wszelkich złych naleciałości, oczyszcza ją, pozostawia tylko to, co doskonałe i jako takie - spełnia się wreszcie w bliskości i ukojeniu?

"czas stanie się największą zbrodnią" - próba będzie trwała zbyt długo. Będzie zbyt męcząca.