Ocean Samotności

[karolek]

.

[alchemik]

Ja, tak naprawdę, zacząłem pisać wiersze dopiero po zmianie zwrotnicy torów na czytelnika, a właściwie, na aktywnego czytelnika poezji.
Pokusiłem się o napisanie komentarza. Najpierw jednego, potem drugiego.
Dla mnie, napisanie komentarza wiąże się z wnikliwym przeczytaniem wiersza.
Po pewnym czasie zostałem komentatorem na pewnym portalu, potem na innym.
Stwierdziłem, że bardzo to lubię.
A w dodatku, zacząłem uczyć się poezji.
Zacząłem panować nad warsztatem. Oczywiście, potrzebna jest jeszcze iskra talentu.
Na ten temat nie będę się wypowiadał.
W duszy jestem poetą, pewnie tak jak Ty. Ale Ty masz więcej pracy przed sobą.
Mógłbym Ci wrzucić moje młodzieńcze próbki.
Są bardzo podobne do Twoich.

Nie traktuj więc naszych rad, jako uprzedzeń.

[Fałszerz komunikatów]

Piszesz o tym, że nie chcesz mieć nic wspólnego ze zdegenerowanym, współczesnym światem. Jednak żeby do niego przemówić, trzeba do niego w jakiś sposób dotrzeć. My, poeci, porozumiewamy się z nim za pomocą dosadnych słów, nie w niego wymierzonych, a w jego czyny.
Dlatego, zanim nazwiesz ludzi "dzikimi zwierzętami", dobrze byłoby wpierw obnażyć ich wady, wcielić się w takiego metorycznego chirurga. Wiem, że to obrzydliwe, ale naprawdę warto się odważyć.
W swym poście zauważyłeś fakt, że miłość jest teraz na drugim planie, a na tym pierwszym, jedynie zaspokojenie potrzeb. Może warto zastanowić się nad tym tematem i coś o tym fakcie napisać. Najlepiej, gdyby nie była w nim zawarta treść, która wspólczesnym jest znana, dlatego powinna ich zaskoczyć. W przeciwnym wypadku pochylą się nad tym wierszem, jak nad suchym komunikatem ostrzegawczym na paczce papierosów.
Co do warsztatu, przede wszystkim uważaj, żeby nie popełniać błędów logicznych. Trzymaj się ustalonej przez siebie konwencji, bo np. w tym tekście przerzucasz peela z oceanu do dżungli, a wcześniej nie napisałeś, że peel tam dotarł.
Trzymaj się i samych dobrych tekstów życzę