vesuvio

[Lucile]

La tua linqua l`italiana si svilippa - molto bene! -
czyli będę mogła, od czasu, do czasu "pogwarzyć włoszczyzną" - brakuje mi tego.
Jurku, zajrzyj do ostatniego wiersza Bożeny - dobry - tam zresztą pozostawiłam ślad
rozwinięcia myśli o Twoim Vesuvio
(nota bene - niechcący przywołałeś wspomnienie chwil spędzonych w jego cieniu)
Udało mi się uniknąć jego erupcji

Miłego wieczoru
Lu cia

[alchemik]

Lucia, daj spokój.
Pewna pozostałość z dzieciństwa, głównie kilka słówek i zwrotów.
Niewielka znajomość łaciny.
Fakt, że w dzieciństwie odciskają się pewne intuicyjne prawidłowości.

Zajrzę do Bożeny, z przyjemnością.

[AS...]

zaiste
zacny Jurku
trudno odmówić Ci wyobraźni i pomysłowości
umiejętności postrzegania poezji
a może nawet talentu
ale cóż z tego
skoro swoje wiersze
topisz w niezliczonej ilości barokowych szczegółów
i rzeźbisz pucate aniołki...
tymi aniołkami można by ozdobić kilka świątyń
a Ty upychasz je w jednym kościele;
zdumiewasz mnie tym
bo szczerze mówiąc nie mam pojęcia
dlaczego tak robisz;
pozdrowienia

[alchemik]

No właśnie, dlaczego?
Też się zastanawiam, Jurku.
W tym przypadku mam usprawiedliwienie.
Bo tak chciałem.
Takie obrazowanie.
Bo to nie jest wiersz, nad którym pracowałem.
Bo mnie przepełniają pewne emocje.
I to niekoniecznie złe.
Mnóstwo dobrych.
Więc wyrzuciłem te złe.
Ostatnio traktuję poezję i pisanie bardziej jak zawór pewien.
Spuszczam od czasu do czasu.

A nad wierszem wciąż myślę.

Jurek