//

[anastazja]

Pięknie piszesz

[em_]

Wiersz jest naprawdę niezły, ale cholera,
brakuje mi tu jakiegoś lepszego zakończenia.
Jeden wers, a może nawet jedno słowo

[pallas]

Tytuł ciekawy i piękny mi mówi, że wiersz będzie opiewać życie w Afryce.
Dlaczego? Tak mi coś mówi słowo sorgo i pieśń.

Pierwsza zwrotka pokazuję gorąc, upał jak i pustynie kontynentu Afrykańskiego.

czerwień
odcina błękit.

Od razu mi się kojarzy pustynia i kotlina Kalahari,
która jest tak czerwona jak powierzchnia Marsa.
A błękitu tylko w górze patrzyć.

A jednak żyją tam ludzie:

sylwetki kobiet
stapiają się z linią horyzontu.

Oni są podobni do piasków pustyni dlatego zlewają się z tłem.
Przez to też my możemy ich nie za uwarzyć, ale słyszymy,
bo żarna pracują dając życie w postaci mąki, z której
zostanie upieczony chleb.

suchy wiatr tnie kłosy sorgo. leniwy gwizd
wygładza taflę wody, szlifuje skórę
coraz cieńszą.

Również natura nie ułatwia życia ludziom, gdziekolwiek byśmy nie byli.
Czasem zbiera żniwa wśród ludzi. A leniwy gwizd nie wiem,
ale mi się kojarzy z białym człowiekiem, który jest panem.
Słuchają się go ludzie czarnego lądu, pan również wyznacza kary.
Tak widzę tą zwrotkę.

chłodne strugi zmywają ślady. bębnią krople
na wrzącej blasze. zapach wilgoci
i rdzy.

Tu mamy krwawy obraz, była wojna. Ludzie z Afryki wygnali
pana, białego człowieka.

czerń jak bawełna
otula ciało. pod stopami

kruszywo ze startych gwiazd.

To mi się najbardziej podoba.
Widzimy tu ludzi rdzennych mieszkańców czarnego lądu.
Co mają pod stopami? Czy jest to solidna podstawa?
A może chwiejąca się pochylnia, z której wszystko runie?
Nie. Lud wraca do korzeni to co było na początku.
Czy jest to słuszna droga? Tego nie wiem, bo wiele ich jest.
Trudno wybrać jedną i tą słuszną, zgodną z nami samymi.

Tak widzę wiersz. Choć to pewnie moja nadinterpretacja.

Zapomniałbym, świetnie wykorzystana forma białego wiersza
do oddania tamtego klimatu.

Piotrek

[Mchuszmer]

Anastazja,
młodo wyglądasz :-D. Dzięki.

Cześć Em,
hmm, nie mam pojęcia, co by to mogło być, zwłaszcza, że już sobie trochę dogodziłem nawiązując (no, odlegle) do wcześniejszych żaren, a nie chcę tez zbytnio zakłócać tego bezwładu.
Dzięki:)

Piotrku ,
tytaniczna recenzja! Jestem zaszczycony czytając tak drobiazgową interpretację,
rzadko się zdarza, by ktoś tak dosłownie atomizował tekst,
a czy nadinterpretacja i czy tylko? Każdy spójny, sensowny odczyt jest "poprawny", nie tylko ten autora, i stanowi wartość dodaną. A Twój jest naprawdę ciekawy i błyskotliwy, dla mnie zwłaszcza odnośnie III strofy
Miło mi, .że forma się podoba, ważna dla mnie rzecz.
Tak, stapiają z tłem, w różnych znaczeniach.
Hej!
Szymon

[lczerwosz]

kruszywo ze startych gwiazd.

pustynia, piasek i żar
Istotnie, jak film, jak opowieść podróżnika

[ELKA]

pustynia, piasek i żar
Istotnie, jak film, jak opowieść podróżnika

też się pod tym podpisuję...świetny wiersz

Pozdrawiam.

[eka]

leniwy gwizd
wygładza taflę wody, szlifuje skórę
coraz cieńszą.

chłodne strugi zmywają ślady. bębnią krople
na wrzącej blasze. zapach wilgoci
i rdzy.

A dzisiaj zachwyca leniwy, wygładzający gwizd i bębnienie na wrzącej blasze.
Za afrykańskie doznania

[Mchuszmer]

Dziękuję pięknie za zatrzymanie się, Lczerwosz, ELKA ,

Ewa - za powroty